Η Ευρώπη, μπροστά σε καταστροφές: Πρόσωπα και απρόσωποι. Με αφορμή την πυρκαγιά στην Notre Damme

Πολύ πρόσφατα, ζήσαμε το γεγονός της πυρκαγιάς στην Γαλλία, που κατέκαυσε τον Καθεδρικό χριστιανικό ναό των Παρισίων.
Ενώ, η Ευρώπη, αντιμετωπίζει πολύ σημαντικές απειλές, και τα ζητήματα που εγείρονται προς επίλυσην είναι πραγματικα εκατοντάδες, η έννοια της καταστροφής και το σύνορό της, θολώνει δίπλα από αυτήν της ιστορικής αλλαγής.
Πολλά είναι αυτά που είναι όντως καταστροφικά για την Ευρώπη και τα Έθνη της.

Η Πολιτισμική βίαιη, για ακόμη μία φορά ιστορικά,αλλαγή, σπρωχμένη αυτή τη φορά, από δυνάμεις που ξεκίνησαν ή ωθήθηκαν από το “68” με μία ακατάσχετη και αμετροεπή αλληλουχία μηδενιστικής θέλησης, ώστε να αντικατασταθούν κοινωνικά δεδομένα και συνθήκες, που άλλα από αυτά όντως μπορεί να χρειαζόντουσαν μετατόπιση, και άλλα απλώς μπήκαν στο χωνευτήρι της ιδεοληψίας, με σκοπό όχι κάποιον διάλογο να λάβει χώρα, αλλά, απλώς να επιβληθούν στις κομφορμιστικές μάζες των σχετικά ήσυχων πληθυσμών των λαών της Μητέρας Ηπείρου.

Η όλο και πιο εντεινόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ο πραγματικός και ξεκάθαρος εποικισμός που η οικονομική ελίτ αποφάσισε να πραγματοποιήσει, με μαζικές μεταφορές ανθρώπων από χώρες
που η ίδια αυτή ελίτ και τα εσωτερικά συμφέροντά της, φρόντισε να βομβαρδίσει και να καταστρέψει, πετώντας την ευθύνη για την διάσωση των όσων δημιούργησε στον ανθρωπισμό των εδώ πολιτών. Φυγάδες κάθε είδους, θύματα αληθινά πολέμου, ή ηττημένοι αυτών που στήριξαν τις σφαγές και τώρα κρύβονται ανάμεσα στα ίδια τα θύματά τους, οικονομικοί απλώς μετανάστες που τους έταξαν ένα "μέλλον".
 Όπως λέμε στην καθομιλουμένη, “με έναν σμπάρο..”, εδώ, το ίδιο αλλιώς:
Με “μία βόμβα, a new world order”. Αν και σε τελική ανάγνωση, αυτή “Νέα Τάξη”, είναι από πολύ, μα πολύ παλαιότερα εδώ, και απλώς τώρα ξαναζεσταίνει τις δυστοπικές μηχανές της για το επόμενο κεφάλαιο της αδηφάγου ιστορίας της.

Με αυτά περιληπτικά μόνον, ως δεδομένα, για να δώσουμε ένα δείγμα ανάγνωσης του τρόπου που βλέπουμε από πλευράς μας τα πράγματα, και χωρίς να ξεχνάμε ή να “ξεχνάμε’, ότι είμαστε Εθνικοί, και η Ιστορία μας είναι σπαρμένη με διώξεις επάνω μας, η καταστροφή δεν μας είναι μία άγνωστη έννοια, ούτε πρωτόγνωρη, και καθώς αυτήν την Πολιτισμική αποδόμηση την δεικνύουμε ούτως ή άλλως μέσα από τα τόσα και τόσα παραδείγματα, δεν μας φάνηκε καθόλου αδιάφορη η πυρκαγιά στον χριστιανικό ναό των Παρισίων,
απλώς και μόνον επειδή θα μπορούσαμε να κρύβαμε μίαν “ενδόμυχη χαρά”, επειδή καταστράφηκε ένας ναός που είχε χτιστεί επάνω σε Ελληνορωμαικά Ιερά και Βωμούς τα οποία είχαν συληθεί.
 Εκτός από εντελώς φτηνό που θα ήταν κάτι τέτοιο, θα μας ακύρωνε και ως ανθρώπους που διατηρούμε
μίαν απλή επίγνωση της Πολιτισμικής υπόστασης του Ιερού.

Εγείρουμε Βωμούς και Ιερά, με Θέληση και με ελεύθερη επιλογή, και όχι με το σφυρί και τη δάδα,
ή το καλέμι και το δάχτυλο στραμμένο σε έναν κάποιον τύραννο των ουρανών που θα πρέπει ντε και καλά
να αγαλλιάζει με την καταστροφικότητα στο όνομά του.
Ο καθεδρικός των Παρισίων, για την ήδη εύθραστη κατάσταση της Γαλατικής/Φραγκικής ταυτότητος, αποτελεί ένα σημείο αναφοράς αυτή τη στιγμή, και από πλευράς μας, δεν θα εξετάσουμε τόσο δημοσίως,
αν έχουν άδικο, και αν θα έπρεπε να σκάψουν βαθύτερα ώστε να βρουν τις Αυθεντικές Μνήμες τους σε προγενέστερες περιόδους. Αυτό το τελευταίο άλλωστε, προσπαθούμε όλοι ως Εθνικοί να επιτευχθεί να συμβεί παντού με μεθόδους και έργα Λόγου.

Για την ώρα, κάθε τι που μπορεί να βοηθήσει να μην υποσκελιστεί επιπλέον το ελάχιστο, έστω και το τόσο ελάχιστα διατηρημένο, ταυτοτικό στοιχείο, δεν θα είμαστε αυτοί που θα βοηθήσουν να πάει παρακάτω.
Ίσα-ίσα, που ακριβώς με την πυρκαγιά που κατέκαψε τον χριστιανικό ναό, τα ρεπορτάζ, οι αναρτήσεις των ΜΜΕ και των απλών ανθρώπων, εστίασαν άμεσα στο πόση Αρχαία Ιερότητα έκρυβε στα υπόγεια του, μεταδίδοντας πληροφορίες που έφταναν από τη Ρωμαική κτίση και την αυθεντική Εθνική του Ιστορία.
Το μονοθειστικό στοιχείο εδώ ήλθε εντελώς δεύτερο μπροστά στο αυθεντικά Εθνικό.

Σε ένα περιβάλλον πανευρωπαικά, που η οικονομική “αόρατη” ηγεσία, πιέζει με κάθε τρόπο
για την εξάλειψη των διακριτών Εθνών ως οντότητες, και την κοινωνική αντικατάσταση τους από “καταναλωτές-υπηκόους”, ενός οράματος στείρου και απλώς οφελιμίστικου οικονομικά,
μα και αυτό λειψό ως μία κάποια μακρινή υπόσχεση, εμείς, κάθε τί που συνιστά ένα ανάχωμα μπροστά σε αυτόν τον νέο μεσαίωνα, θα το υπερασπιζόμαστε.
Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα στηρίξουμε έναν μηδενισμό Φρανκφούρτης, μήπως και..καταφέρουμε να ακουστούμε και εμείς στο εργοτάξιο της αποδόμησης.

Την έννοια του Ιερού θα την αναδείξουμε ως αυθεντικά και πρωταρχικά κτήμα των Εθνών.
Την δε αναζήτησή της ανάμεσα στα συσσωρευμένα υποπροιόντα του σήμερα, θα την ενισχύσουμε με κάθε μας δύναμη.Την Ιστορική Μνήμη, θα τη διατηρήσουμε ως Εθνικοί, με τα θετικά και τα αρνητικά πρόσημά της.

( Σημαντικό:
Ο Φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, εξέδωσε επίσης πρώτος, προ ημερών ανακοίνωση
την οποίαν και μπορείτε να διαβάσετε και να διανέμετε πατώντας εδώ. ) 

Μας χαροποίησε και μας Τίμησε ιδιαίτερα λοιπόν, η Επίσημη απάντηση που λάβαμε από τον εν Αθήναις
Γάλλο Πρέσβη, κ.κ. Christophe Chantepy στην επιστολή συμπαράστασης μας που στείλαμε ως Οργανωμένο σύνολο Πολιτών την επομένη της πυρκαγιάς. Μας απάντησε με τη σοβαρότητα κάποιου που πραγματικά νοιάζεται για την χώρα του, και τον ευχαριστούμε για αυτό δημοσίως, μιας και κάθε τέτοιο παράδειγμα, είναι ένα Μάθημα για κάθε έναν και μία που προασπίζεται την Πατρίδα του.

Μας δείχνει επίσης τουλάχιστον, ότι ακόμη και τώρα, σε αυτά τα χρόνια, παραμένει ζώσα η φυσική ανθρώπινη ανταπόκριση, προς ένα ειλικρινές μήνυμα συμπαράστασης για ένα καταστροφικό γεγονός που επηρεάζει ένα Έθνος. Ακόμη και ανολοκλήρωτα ιδωμένο ακόμη .

Και πώς άραγε να μιλήσεις και να εξηγήσεις τί, και πόσα ακριβώς, στην αρχαιολόγο υπεύθυνη, που εξέφρασε την πικρία της για την μηδενική προσοχή από "ελληνικές εταιρίες", προς τον Παρθενώνα μετά τον κεραυνό που έπληξε τον χώρο; Του πιο αναγνωρίσιμου των Ιερών του Ελληνισμού;

Η Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών  αναφέρθηκε και στην έλλειψη προθυμίας των ελληνικών εταιρειών
να προσφέρουν ανιδιοτελώς τη βοήθειά τους ώστε να «οχυρωθεί» καλύτερα το σημαντικό μνημείο της Ακρόπολης απέναντι σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως η πρόσφατη καταιγίδα κατά την οποία τραυματίστηκαν τέσσερα άτομα.Αναφέρει μάλιστα το παράδειγμα του «χειμάρρου» δωρεών από Γάλλους επιχειρηματίες μετά την καταστροφική φωτιά στην Παναγία των Παρισίων, για να τονίσει πόσο διαφορετική είναι η ελληνική αντιμετώπιση.«Ως λαός δεν έχουμε την σύμπνοια την οποία είδαμε πάρα πολύ πρόσφατα με τους Γάλλους στη Νοτρ Νταμ. Θα ήθελα μετά το γεγονός αυτό να είχε χτυπήσει το τηλέφωνο του γραφείου μου από διάφορες εταιρείες και να μου λέγανε «Κυρία Μπάνου είμαστε εδώ να σας βοηθήσουμε, είτε οικονομικά είτε σε πρακτικά θέματα». Δεν έγινε αυτό. Αντίθετα χθες τηλεφώνησε μια ισπανική εταιρεία. Το φαντάζεστε;», λέει χαρακτηριστικά η Έφορος.

Σε μία ζωγραφική αντίθεση γεγονότων και καταστάσεων, ακόμη αναμένουμε (;), μίαν οποιανδήποτε απάντηση στις σταλθείσες προτάσεις μας από τις 17 του τρέχοντος μηνός, προς τον πιθανότερο επόμενο Δήμαρχο των Αθηναίων.

Οι συγκρίσεις, καθώς οι ημέρες κυλούν σιωπηλές, αναπόφευκτα, πολλές.

Οίκος Ελλήνων Εθνικών - Θύρσος