"Ξανά, ο Ήλιος εξαφανίζεται"

 

"Und wieder einmal schwand die Sonne"
(Ξανά, ο Ήλιος εξαφανίζεται)

Η Μεγαλύτερη Νύχτα του ετήσιου Κύκλου, είναι προ των Πυλών.
Η Θάλασσα, θα Υποδεχτεί τον βυθιζόμενο Ήλιο, και το Σκοτάδι θα κυριαρχήσει.

Μαζί μία Σιωπή, όπου έχουμε περισσότερο ανάγκη από όσο μπορεί να αντιλαμβανόμαστε.
Αν αναρωτιόμαστε έτσι και αλλιώς καν, για την ανάγκη της Σιωπής.
Οι άνθρωποι ψάχνουν σε "σύμβολα" και αναγωγές, να προσδώσουν ένα νόημα στον βίο τους.
Προσπαθούν να σταθούν στην καθημερινότητά τους, και ενδόμυχα, μάλλον και αθέλητα, αντιλαμβάνονται, ή σύρονται να το αντιληφθούν, ότι δ ε ν είναι μεστός ποιότητας ο τρόπος ζωής τους ή οι επιλογές τους.
"Έχουν", αλλά, δεν πληρώνονται. "Ορίζουν" αλλά, δεν ορίζονται.
Ονειρεύονται, αλλά με τη γλώσσα των ονείρων να λαμβάνεται με οδηγίες ή διαταγές άλλων.
Και όσο δεν συνδέονται με ότι αναζητούν, τρέχουν όπως-όπως να συμβολίζουν. Να κάνουν ένα εύκολο "τοτέμ" στις κατανοήσεις τους. Ένα αντικείμενο όπου αναβλύζει κάποια ποιότητα τέλος πάντων.
Προσπαθούν, όχι όλοι, και όχι αρκετά, να συνδεθούν και να κατανοήσουν αυτό που τους λείπει, τους αφήνει μονίμως διψασμένους, ώστε να προορίσουν τον βίο τους.
Λείπει, αλλά τι; Με μία λέξη; Το Ιερό.
Στο τέλος, τις περισσότερες φορές, αυτή η επιδερμική ή διστακτική ή δειλή αναζήτηση, θα καταλήξει κενή περιεχομένου. Κάπου μέσα στα χαοτικά συμπλέγματα της "καθημερινότητας" στις πόλεις του γκρι και των προϊόντων προς πώληση, το "τοτέμ" τους, θα μοιάσει παρωχημένο, ρομαντικό ίσως, αλλά, φθηνιάρικο, σαν τα πλαστικά προϊόντα μαζικής παραγωγής που ντύνουν της φαντασιώσεις της προσωπικότητας που θ α ήθελε κάθε ένας ή μία να γίνει, περιφέροντας την επιθυμία πότε από εδώ και πότε από εκεί με αγωνίες αναγνώρισης.

"Όπως επάνω, έτσι και Κάτω"

Δεν χρειάζεται πραγματικά όλο αυτό .

Όλη αυτή η αναζήτηση με το μάταιο όχημα της "Ελπίδας" και των προσδοκιών.
Το χειρότερο των δώρων που ξεχύθηκε από το Κουτί της αμετροέπειας.
Στην μεγαλύτερη Νύχτα, στο πιο βαθύ σκοτάδι, στρέφουμε το βλέμμα, τη διάνοια μας, καθώς στηριζόμαστε όρθιοι στο Σώμα της Μητέρας Γης, και αφηνόμαστε μέσα στην πιο εκκωφαντική Σιωπή που απλώνεται παντού γύρω μας, από την "απουσία" του Πατέρα Ήλιου.

Με αυτή την απουσία να δίνει ζωή. Μία μυστηριακή ζωή, που καμία περιγραφή δεν μπορεί να αποδώσει σωστά ή πλήρως.
Στην Νύχτα αυτή, του Χειμερινού Ηλιοστασίου, εκεί που χτίζονται εκ νέου οι κοινότητες, και οι δεσμοί βαθαίνουν, όπου μπορεί κάθε ένας και μία, να αφουγκραστούν το Ιερό πάνω στο Σώμα της Γης,

στα Ύδατα που έκρυψαν το Φως και στον Ορίζοντα που θα το απελευθερώσει εκ νέου.
Στην απτή απόδειξη ότι απολύτως τίποτα δεν "χάνεται" αλλά επανέρχεται μέσα από μύριες μορφές. Εκεί, ορίζουμε το Σημείο του Άξονα του Ιερού. Εκεί το Επάνω και το Κάτω κατανοούνται χωρίς συμβολισμούς ή περιορισμούς.
Εκεί υψώνονται Εμβλήματα. Εντός μας, και στους Οίκους μας.
Εκεί, ορίζουμε την θέση μας στον κόσμο, και ορίζεται και αυτή αυτονόητα. Μέσα στο Σκοτάδι αυτό, αναπαράγεται ξανά η ίδια μυστηριακή θέληση όπου θα την φανερώσει ο "Νέος Ήλιος"
όταν Επιστρέψει. Όπως Επάνω, έτσι και Κάτω.

Ευχές από τον Οίκο μας, προς όλους τους αγαθούς ανθρώπους,
για Πολλές Επιστροφές του Ηλίου.
Είθε, η Ευπορία, η Φέρουσα και η Ορθωσία, οι Κόρες του Πυριγενή Θεού,
να προσφέρουν τα αγαθά στα Έθνη.
Καλό Χειμερινό Ηλιοστάσιο, Καλό Τριέσπερο.

** Ο Κεντρικός Πυρήνας της Σύναξης του Οίκου μας, θα ανάψει ξανά την Πυρά, στην Χειμερινή Εορτή, την Κυριακή 21 του μηνός, ακριβώς στην κάθοδο του Ήλιου.**