Τα Αδέλφια των Εθνών θα ορίσουν τους δρόμους του μέλλοντος

Διανύουμε χρόνια, όπου η ενεργή παρουσία των Εθνικών, και η επίκληση από πλευράς μας,
του αξιακού των ιδιαίτερων Εθών, κάθε Έθνους, φτάνει στα αυτιά των πολλών,
προς ώρας, ως ένα παρωχημένο μήνυμα, και στα αυτιά των ιδιαιτέρως αντιλαμβανόμενων της επικλήσεως, ως επικίνδυνο, αφού ακυρώνει τη συστημική τους αποτυχία όπου ορίζουν, και μαζί, ορίζουν, πάλι προς ώρας, τις συνθήκες και το επίπεδο της πολιτισμικής πραγματικότητας.

Η πραγματικότητά μας, βομβαρδίζεται, εσκεμμένα κατά τη γνώμη μας, με μηνύματα τρόμου,
με φοβικές ιαχές, με εντολές κοινωνικού προγραμματισμού, με προσταγές κοινωνικής αμηχανίας,
και με πολιτισμικό μηδενισμό.

Οι συστημικοί, μετακινούν τις τροχαλίες τους, καθώς αναπροσαρμόζουν, προς το χειρότερο,
τον πολιτισμικό ορίζοντα.

Ανάμεσα στις εσωτερικές αντιπαλότητες τους, και στη διευθέτηση των ορίων ισχύος της κάθε ξεχωριστής φατρίας, τα θύματα παραμένουν, εδώ και αιώνες, οι άνθρωποι, οι υγιείς πυρήνες τους,
τα Έθνη.

Ομοιάζει αυτή τη στιγμή, ένας εμφύλιος ανάμεσα στα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας, για το ποιος θα άρχει σε έναν βαλτωμένο κόσμο.

Το μήνυμα των Εθνικών, η επίκλησή μας, είναι όμοια με το Ηράκλειο Πυρ, αυτό όπου καμία
από τις κεφαλές της Ύδρας δεν δύναται να αντέξει και να αντιμετωπίσει.

Το Πυρ αυτό, πηγάζει από το αξιακό μας, από τις Προγονικές Αρετές, και διασχίζει κάθετα και οριζοντίως, προς όλες τις κατευθύνσεις και τις διευθύνσεις, τον χώρο και τον χρόνο.

Υπό αυτή την επίκληση, Τιμώντας την Αδελφοποίηση μας με την Παραδοσιακή Ένωση των Ρωμαίων Εθνικών-Πιέτας αποστείλαμε από τον Οίκο μας έναν μικρό ανδριάντα του Ήρωα  Αυτοκράτορα Ιουλιανού, στην έδρα των Πιετάς, στην Αιώνια Πόλη της Ρώμης, ενώνοντας τις λεπτές και πολύτιμες γραμμές που συνενώνουν τις κοινές μας επικλήσεις .

Με πολύ συγκίνηση και ιδιαίτερη χαρά, είδαμε να τοποθετείται στον Ναό του Ιούπιτερ/Διός τελετουργικά, και να κοσμεί τον Ναό, ως ένα ιδιαίτερο Σύμβολο της Φιλίας και της Αδελφότητας ανάμεσα στις κοινότητές μας, και τους εκφράζουμε δημοσίως την χαρά μας αυτήν.

Το μήνυμά μας, προς ένα πλήθος όπου ακόμη στέκει, βουβό, τυφλωμένο, κωφό, και ακινητοποιημένο κατά νου, βρίσκει την διαδρομή του αργά, αλλά, σταθερά. Όπως είναι φυσιολογικό άλλωστε.

Δεν θα βιαστούμε. Κάθε Χειμώνας πρέπει να ολοκληρωθεί στην ώρα του κατά τον φυσικό τρόπο. Γνωρίζουμε ότι θα έλθει η στιγμή όπου θα καμφθεί με τη θέληση μας και το τελευταίο κεφάλι της Ύδρας.
Δεν ευχόμαστε, εργαζόμαστε. Από κοινού, με τους Αδελφούς στα Έθνη.

Έως τότε, θα υπενθυμίζουμε αλλήλους, προς κάθε Οικογένεια, προς κάθε έναν Έλληνα και κάθε Ελληνίδα, προς κάθε Αδελφό και κάθε Αδελφή των Εθνών, τα λόγια του Σιμωνίδη:

Οὕτιο ἄνευ ϑεῶν
ἀρετὰν λάβεν. οὐ πόλις, οὐ βροτόο.
ϑεὸς ὃ πάμμητις᾽ ἀπήμαντον δὲ
οὐδὲν ἐστιν ἐν θνητοίς   

Δηλαδή:

"Απόμακρα των Θεών,
κανείς δεν απέκτησε αρετή. Ούτε Πόλη
ούτε άνθρωπος.
Πάνσοφος ο Θεός, τίποτε δεν είναι άνευ προβλημάτων
για τους θνητούς".

Οι στροφές της Ιστορίας είναι πολλές και ατελείωτες.
Στο διάβα τους, ορίζουμε τις διαδρομές μας.

Η ευθύνη της συμμετοχής και της προσεχτικά υπεύθυνης προσωπικής εργασίας, αποτελεί το χάρακα όπου θα κάνει απλώς τη διαδρομή μας αυτή, ευκολότερη ή δυσκολότερη.

Το Πυρ του Θεού Ηρακλή ήταν, παραμένει και θα παραμένει Άσβεστο, φωτίζοντας τη νύχτα στους βάλτους και κατανικώντας την Ύδρα. 

Οίκος Ελλήνων Εθνικών - Θύρσος