Ο Σαούλ, πάντοτε θα μένει απογοητευμένος στον Άρειο Πάγο των Αθηνών.

Για το γεγονός της δοξολογία προς τον Σαούλ, η οποία επιδεικτικά έλαβε χώρα ξανά επάνω σε έναν Ελληνικό Ιερό Τόπο, διαβάσαμε στον Τύπο τις δηλώσεις και τα κηρύγματα των κληρικών της ανατολικής εκκλησίας, στα οποία, ήταν διάχυτα τα μισαλλόδοξα μηνύματα και τα ιστορικά παιδιάσματα.

https://www.protothema.gr/greece/article/904054/i-ekklisia-tis-ellados-timise-ton-idruti-tis-ston-iero-vraho-tou-areiou-pagou/

Δεν είμαστε ασυνήθιστοι ούτε σε ύβρεις, ούτε σε ιστορική παραδοξολογία
από την κατοικοεδρεύουσα χριστιανική ανατολική εκκλησία, όπως δεν είμαστε ασυνήθιστοι
και στον αυτοβαυκαλισμό της σε ότι αφορά την ιστορία της κάθε φορά που προσπαθεί
να πείσει το εγώ της και τους ακόλουθους της θρησκευτές, για το αξιακό της σε σχέση
με τον Ελληνισμό, τα Έθνη και τον Πολιτισμό.

Μας είναι σχετικώς αδιάφορη η όποια αφήγηση της, σε ότι έχει να κάνει με τα ζητήματα
θρησκευτικής πίστης που ο καθένας και κάθε μία -θα έπρεπε να μπορεί να- επιλέγει
ελεύθερα, ύστερα από μία εγκύκλιο και πλήρη παίδευση στη διάρκεια του εκπαιδευτικού βίου,
(αντί για μία βίαιη προγραμματισμένη κατήχηση που έως σήμερα υφίστανται οι Έλληνες και Ελληνίδες μαθητές και μαθήτριες, οι οποίοι στη συνέχεια ως Πολίτες καλούνται να αναλύσουν δεκάδες επί δεκάδων αντικρουόμενα ζητήματα)
Δεν μας είναι όμως καθόλου, μα καθόλου αδιάφορη, η αφήγησή της παραδοξολογίας της,
όταν έρχεται, υπό την αιγίδα του κράτους μάλιστα, να υβρίσει, να συκοφαντήσει, να κακολογήσει
και να διαστρέψει τον Ελληνισμό ως Εθνισμό, ως αυταξία. Καθόλου δεν μας είναι ανεκτό,
όταν υβρίζει την Εθνική Θρησκεία του Ελληνισμού, η οποία, παρόλο που διώχθηκε αγρίως και αιματηρά, συνεχίζει την Ιστορική της πορεία, με τον διεστραμμένο παραλογισμό, του να πρέπει να αποδείξει το Σώμα της, ότι είναι το αυθεντικό και Ιθαγενές στον ίδιον τον Τόπο όπου μεγαλούργησε.

Δεν μας αφήνει σιωπηλούς καθόλου, το να προσπαθεί να ληστέψει τον ίδιο τον Εθνικό μας Πολιτισμό, καθώς και τον Πολιτισμό άλλων Ευρωπαϊκών Εθνών, αυτοαποκαλούμενη εκπολιτιστής η ίδια, η οποία  έχει θρόνο φτιαγμένο από σπασμένα Αγάλματα των Εθνικών μας Θεών, και παλάτι,
από τους ρημαγμένους κίονες των Ναών μας.
Δεν μας επιτρέπεται η σιωπή, όταν σκαρφαλώνουν στον Άρειο Πάγο, για να τιμήσουν τον ιδρυτή τους  (ο οποίος και δικαίως, όπως ανέφεραν στο κήρυγμα τους οι ίδιοι, έφυγε..."απογοητευμένος", αφού οι Έλληνες είχαν ήδη λύσει με τη Λογική, τη Φιλοσοφία, και την Θεολογία τους τα ανύπαρκτα προβλήματα που έφερε ο Σαούλ στην Αθήνα), κάτω από την αδικαίωτη σκιά του Εθνικού μας Ναού της Πολιάδος Θεάς Αθηνάς, και προσπαθούν με ειρωνικό κήρυγμα να στερήσουν ακόμη και την...οντολογία (!) από τον Ελληνικό Πολιτισμό, προσπαθώντας να πείσουν, ότι η πίστη τους, έλυσε και αυτό το..πρόβλημα.

Μετά από τόσους αιώνες κυριαρχίας, δια της επιβολής, της ανατολικής θρησκείας στην Ελλάδα, πόση ανάγκη έχει άραγε, το ετεροπροσδιοριστικό αφήγημα της;
Γιατί η τόση..υπαρξιακή ανησυχία, ώστε να πρέπει να εξυβρίζουν την  ήδη κατά νόμον γνωστή Εθνική Θρησκεία των Ελλήνων; Ρητορικά τα ερωτήματα μας φυσικά. 


Εμείς, οι "ανοντολόγητοι" και σε "βαθύ σκότος" Εθνικοί, τους καλούμε να αυτοπεριοριστούν στην όποια δική τους ποιμαντική και θεολογία, και να σταματήσουν, τηρώντας τουλάχιστον την ευγενή κοσμική άμιλλα, να εξυβρίζουν τόσο τον Ελληνικό Εθνικό Πολιτισμό, και φυσικά, να μην καθυβρίζουν τους Θεούς και τις Θέαινές μας.

Ο Άρειος Πάγος, παραμένει ένας Τόπος Ιερός, του Ελληνισμού και όχι ένα τρόπαιο κατάκτησης και κυριαρχίας του Σαούλ από όπου θα εξυβρίζεται ο Εθνικός Πολιτισμός στον ίδιο του τον Τόπο.

 Σε έναν μονοθεϊστικό κόσμο, σε μίαν Ευρώπη, όπου οι 3 ανατολικές θρησκείες, κάτω από την ανταγωνιστική, ή και συναγωνιστική, όπως το δει κάποιος- απαίτηση να κυριαρχήσει η "αποκαλυπτική" τους μεσσιανολογία, και διεμβολίζοντας και τις πολιτικές -ήδη ηττημένες- ιδεολογίες, έχουν ξανά-καταφέρει να διακινδυνεύουν εκ νέου την όποια δυνατότητα προσφέρει η ιστορική συγκυρία, ώστε οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους.
Ο Πολιτισμός, όσο και αν παραμένει υπό διωγμό από την αρνησιζωία του μονοθεισμού, θα αναζητά πάντοτε και την ελάχιστη δυνατότητα να αναπτυχθεί κατά τον ποιο Φυσικό Τρόπο.
Τον Εθνικό.
Αυτόν, όπου από την Ελλάδα, δημιούργησε και προσέφερε ότι ποιο Ανθρώπινο και Ευγενές,
δίχως την απαίτηση του να πρέπει δια της βίας και διαταγμάτων να ασπαστούν τα υπόλοιπα Έθνη.
Όσο και να προσπαθούν να το κρύψουν, πλέον σε όλη την Ευρωπαϊκή  Ήπειρο, τα Έθνη επαναφέρουν στους Τόπους τους Εθνικούς τους Θεούς, και αναπόφευκτα, αναζητούν την απελευθέρωση από το μήνυμα που έσπειρε και ο Σαούλ. Το φόβο.
 
Είναι, ο Φυσικός Τρόπος του Πολιτισμού να αμύνεται πάντοτε.

Οίκος Ελλήνων Εθνικών, "Θύρσος"

Προς την Θεά Νίκη και τον Βασιλέα Ήλιο.Τιμώντας Ήρωες,Πνευματικούς Ηγέτες. 26/6 Ημέρα αφιερωμένη στον Αυτοκράτορα Ιουλιανό και τον Φιλόσοφο Πλήθωνα Γεμιστό

Το ξημέρωμα της 26ης Ιουνίου, στον λόφο του Αρείου Πάγου,Μέλη του Οίκου μας,παρουσία
Αγαπημένων Φίλων από την Ελλάδα αλλά και την Γαλλία,και την συμμετοχή Ιερέων και Ιερειών 

της  Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας από τον Πρώτο και Επίσημο Φορέα του Όλου των Εθνικών

 και της Ε.Ε.Θ,το Υ.Σ.Ε.Ε., ύψωσαν εκ νέου κατά την Ιεροπραξία που πραγματοποιήθηκε στην Σύναξη μας, για 7ο έτος, τις αφιερωμένες στην Θεά Νίκη Σημαίες μας,
προς Τίμηση και Δόξα των Ηρώων μας, του Αυτοκράτορα και Φιλοσόφου Ιουλιανού, 

και του Εθνεγέρτη Πλήθωνα Γεμιστού.

Το πλήθος των πτηνών που γέμισε τον Ουρανό ακριβώς πάνω από τον Βωμό μας, από την έναρξη έως την λήξη της Ιεροπραξίας μας, στάθηκε για εμάς, ως ο καλύτερος των Οιωνών 

για την παρουσία μας στον λόφο έναντι του Ναού της Θεάς Προστάτιδας των Αθηνών.
Η Σημαία μας, υψώθηκε αυτό το έτος και στην Αγγλία Τιμητικά για την σημερινή ημέρα, από ιδιαίτερα αγαπητό συνάδελφό μας, μεγεθύνοντας την όλο και μεγαλύτερη,
 διάδοση της Έγερσης του Εθνισμού επάνω στα δυσλειτουργικά συντρίμμια της σύγχρονης εποχής.

Από Ελλάδα, Γαλλία, Αγγλία, συμμετείχαν για τον φετινό Κύκλο, ανανεώνοντας Δεσμούς 

και υποσχόμενοι το Έργο μας είναι να διευρυνθεί περισσότερο.
Ακόμη, στάλθηκε προς την Οργάνωση των Αδελφών Ιταλών Pietas, επετειακός μας Χαιρετισμός 

ένα έτος μετά την παρουσία των αγαπημένων Φίλων μας στην Αθήνα.

Η Τιμητική Ημέρα, ολοκληρώθηκε με τη νυχτερινή Ιεροπραξία και Συμπόσιο
που πραγματοποιήθηκαν στην αίθουσα "Αίθων" του Οίκου μας.

Το Κάλεσμα των Εθνών, είναι η υπακοή στο Ζην κατά Φύσιν.
Στη διαδοχή του μέλλοντος, τα Έθνη θα είναι Κραταιά,
με τις Παραδόσεις τους ενεργές, και τα Ιερά μας Παλινορθωμένα.
Η ημερομηνία της 26ης Ιουνίου, δεν αποτελεί ευκαιρία ευχής, αλλά Υπόσχεσης.
Τιμή, Μνήμη, Περίλαμπρη Δόξα σε Θεούς και Προγόνους, σε Μαχητές και Οδηγούς.

(Φωτογραφικά στιγμιότυπα της ημέρας, που αποτυπώθηκαν και από τον φακό του δημοσιογράφου κ. Ηλία Σιατούνη, τον οποίον και ευχαριστούμε θερμά.)

 

Άνθρωποι των Εθνών, Ευεγέρτες Ελληνισμού. Προς την 26η Ιουνίου

Την 26η Ιουνίου, ετοιμαζόμαστε, για ακόμη έναν Ετήσιο Κύκλο, να Τιμήσουμε τους Πνευματικούς  μας Οδηγούς, τον Ευγενή Εστεμμένο Φιλόσοφο Ιουλιανό, και τον Εθνεγέρτη Πλήθωνα Γεμιστό.
Συνηθισμένοι οι άνθρωποι από στείρες αναφορές σε επετείους και γεγονότα που απλώς επαναλαμβάνονται δίχως να αγγίζουν καν τη Μνήμη στον βαθμό που να εμπνέουν την καθημερινότητα, αλλά, και να ενεργοποιούν σχέδια και οράματα για κάτι πραγματικά ανώτερο και ωφέλιμο, σιγά-σιγά, τείνουν να απομονώνονται στον μικρόκοσμό τους, να διαφεύγουν πίσω από οθόνες και ψευδοεπικοινωνία, ελπίζοντας ίσως ότι κάποιος, κάπως, κάπου, θα δώσει ένα δυνατότερο έναυσμα, ικανό να τους κινητοποιήσει.

Όμως, οι μέρες περνούν, και ο “κάποιος” (όπως παρά φύσιν τον επιθυμούν), δεν εμφανίζεται. 

"Κάπως", παραμένει κενό υποθέσεων, “Κάπου”, είναι τόπος άγνωστος.
Φυσικά, και όσοι έχουν αυτιά και μάτια, τις αισθήσεις ενεργές, έχουν προ πολλού εισέλθει τόσο στον Τόπο, όσο και μαζί με αυτούς, τους συνοδοιπόρους, που ήδη βρίσκονται καθ οδόν προς το επιθυμητό. Προς την πραγμάτωση του Σκοπού. Ενός Σκοπού που δεν πρόκειται να σημάνει κανένα “τέλος” προβλημάτων και Ιστορίας. Τουναντίον. Θα σχηματίσει νέα δεδομένα, σε αχαρτογράφητες οδούς, και η Ιστορία θα διακλαδωθεί ακόμη περισσότερο.

Ο Εθνισμός, έχει επιστρέψει στο προσκήνιο. Πολύ πιο ισχυρός από ότι διακρίνουν κάποιοι, πολύ πιο αποφασισμένος από ότι θα νόμιζαν οι ίδιοι “κάποιοι”.
Η Τίμηση προσώπων, Ηρώων, ευγενικών Ψυχών, δεν αποτελεί μία επανάληψη σε τυπική διαδικασία.
Δεν είναι η επίκληση προς ένα περασμένο και ντυμένο με ουτοπικά χαρακτηριστικά ώστε να υποστηρίξει μία σύγχρονη απόπειρα.
Είναι ουσιώδης πρακτική, που καταλύει τις αποστάσεις του χρόνου όπως τον αντιλαμβάνονται σήμερα οι άνθρωποι. Αποτελεί ένα πραγματικό Ιερό Διάνυσμα, που όμοιο του, δεν μπορούν να διανοηθούν όσοι στέκουν μακριά.

Στην προσπάθεια λοιπόν που ηγήθηκε ο Μέγας Ιουλιανός, υποστήριξε ο Σαλούστιος,  συντόνισε ο Δαμάσκιος, συνέβαλε ο Ανθέμιος και ο Σέβηρος, και έφεραν συνεχώς στους ώμους τους σε μία αδιάκοπη διαδρομή, άνθρωποι προσηλωμένοι και ικανοί, -των οποίων οι αλληλουχείς πράξεις τους μας οδήγησαν εδώ και τώρα υπό την ίδια ευθύνη και υπό αναγκαία συνεχές έργο,- όχι απλώς Τιμούμε την Μνήμη των, αλλά, δίδουμε από Κοινού την Υπόσχεση για την Διατήρηση, την Ενίσχυση, και εν τέλει την Δικαία Αποκατάσταση της Ιερής Παραδόσεως μας.

Προς όποιον ακόμη στέκει μακριά, ίσως ακόμη και αισθανόμενος ενδόμυχα ότι εμπεριέχει "μια κάποια ματαιότητα" η όλη προσπάθεια, ή ότι το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα δεν θα έχει τόση αξία, ας ξανασκεφτεί εκ νέου.

Πού και πώς θα βρισκόμασταν στο σήμερα, δίχως το έργο των τόσων επωνύμων και ανωνύμων που έπραξαν στη διάρκεια του βίου τους, απλώς και μόνον αυτό που θεώρησαν Δίκαιο και Ανώτερο προς την Μητρίδα Γη, προς την Πάτρια Παράδοση, προς το μέλλον των απογόνων; Ημών των ιδίων.
Κανενός και καμίας οι πράξεις δεν είναι λιγότερο αναγκαίες. Κανενός και καμίας οι συμβολές δεν θα πάνε ποτέ "χαμένες".

Στην αυτήν εφετινή Απόδοση Τιμών, θα προσθέσουμε και στην από πλευράς μας καταγραφή,
το παράδειγμα ενός ακόμη “ξεχασμένου” ανδρός, του Ιανού Λάσκαρι, ο οποίος στα βήματα των παραπάνω, και μακριά από την αγαπημένη του-και σκλαβωμένη Πατρίδα- έπραξε ότι του αναλογούσε και ίσως, πολλά περισσότερα.
Διένειμε, διατήρησε, ουσιαστικά γιγάντωσε την καρδιά του Ελληνισμού, την Παιδεία τον, τον Λόγο.
Υπήρξε, και αυτός, συν-υπεύθυνος, για τον “Ελληνικό Πυρετό” που γονιμοποίησε 

ένα τεράστιο τμήμα της Ευρώπης και της Αμερικής, και που έως τώρα διατηρείται με αληθινό πάθος σε ζωντανούς εν Πνεύματι ανθρώπους, και που βοηθά τον Ελληνισμό. Βοηθά εμάς ως πρόσωπα.
Ο βίος του ανδρός, αποκρυσταλλώθηκε στο επίγραμμα που τον συνόδευσε εις Μνήμην, στην κατοικία του σώματος του μετά αναχωρήσεως του:

Η Ευγένεια της Ψυχής των ανδρών αυτών, ας είναι ο Οδηγός για όλους όσους επιλέγουν

 να νυχτοβατήσουν προστατεύοντας με το Είναι τους, τον Πολιτισμό των Ελλήνων, την ίδια την Ελευθερία των Εθνών.

Άλλωστε, ακόμη παραμένει επίκαιρη η στάση των υπόδουλων Ελλήνων που προετοίμαζαν την ανεξαρτησία τους από τον βαρύ οθωμανικό ζυγό, σε περιοχές όπου ακόμη δεν είχαν απελευθερωθεί και μοιραζόντουσαν ένα σύνθημα όπως καταγράφηκε ρητώς περίπου το 1878:
”Βελτιώσου και ανέμενε υπομονετικά”

(για αυτό το σύνθημα και την ιστορία του, σύντομα θα αναφερθούμε εντός του Θέρους, αναλυτικότερα)

Ο Οίκος μας, από σήμερα, με την Δύσι του Ηλίου αποσύρεται, προετοιμαζόμενος για την Ιεροπραξία Τίμησης Ηρώων, της 26ης του Ιουνίου.

Ηλίου Δύναμη, Καλό Θερινό Ηλιοστάσιο / By God Helios Strength, a Prosperous Solstice

Ή Τάξη του Κόσμου, δεν υπόκειται στα προβλήματα και τις μικρότητες των θνητών.
Οι θνητοί όμως, έχουν ως μόνη Οδό για την Ευεργεσία και την συνείδηση τους, την αυτήν Τάξη του Θείου Κόσμου.

Συντονισμένοι στον Οίκο μας προς την Θειοτέρα Όψη του Φωτός, τον Φοίβο Ήλιο, ευχόμαστε στα Έθνη και στις Οικογένειες, Καλό Θέρος, Δύναμη και Υγεία.


                                            ………………………………………………


Cosmos' Order, does not applies on the problems and the mischiefs of the mortals.
Mortals though, have only one Way for Benefit and consciousness. The Way of the Order of the Higher Divine Cosmos.

Our House, Focusing towards the most Highest Divine Light, Phoebus Helios,
we Wish Health and Strength to the Nations and the Families within.
   

Manowar - Ήμασταν εκεί.

Θα ήταν αδύνατον, όταν έρχονται στην Ελλάδα οι Manowar, να λείψουν τα εμβλήματά μας.
Για τον πολύ κόσμο, που απλώς περιφέρεται “διασκεδάζοντας” ως ένα μπουλούκι,
ίσως ένα μουσικό σχήμα σε μία συναυλία, δεν αποτελεί και κάτι το πολύ σημαντικό.
Άλλωστε, όλα είναι κατά κάποιο τρόπο γύρω μας, βαλμένα έτσι, ώστε να περιφέρονται ως διάττοντες αστέρες που απλώς σου δημιουργούν ένα επιφώνημα χαράς, και το ξεχνάς μπροστά στην λάμψη του επόμενου.
Για εμάς, δ ε ν είναι έτσι.
Υπάρχουν λίγα πράγματα -πάντα είναι λίγα- τα οποία μπορεί να μοιάζουν ασήμαντα ή παιδιάστικα στους πολλούς, αλλά αυτά τα λίγα, έχουν ένα εύρος ποιότητας στον μικρόκοσμό μας, όπου εντός τους, αισθανόμαστε λύτρωση, ένταση, κάθαρση, αναγέννηση.

Για κάποιους, όπως εμείς, η χθεσινή βραδιά, ήταν ένα τέτοιο σπάνιο γεγονός, με εύρος ποιότητας πραγματικά τεράστιο.
Εντός του, τα Μέλη μας που βρεθήκαμε εκεί, ήμασταν “απλώς” Φίλοι και Αδέλφια, Συνοδοιπόροι και Συμμαθητές στη διάβασή μας μέσα από τον κόσμου του φθηνού, προς τον κόσμο του Ωραίου.
Είχε όλη την αίσθηση η βραδιά, ενός δώρου που ξέρεις ότι σου δόθηκε και δεν έχεις λόγια να εκφράσεις ευγνωμοσύνη.

Είχε όλη την αναγκαία -καλλιτεχνική- βία, όπου σου άνοιγε το Πνεύμα να ελευθερώσεις τον εαυτό σου από τα πιο ποταπά δεσμά που άθελά σου, σου φορέθηκαν.
Για λίγες ώρες, η παρέα των Αμερικανών, ίσως και χωρίς να το καταλάβουν οι ίδιοι πώς, μας δίδαξαν ότι κάτω από τις Αξίες του Ανθρώπου, και το βάρος της Μοίρας, δεν χωράνε μικρότητες. Ότι οφείλουμε να διασώσουμε πάνω από τον χώρο και τον χρόνο, αυτό που γεννά Βασιλιάδες και Βασίλισσες, Αδελφούς και Αδελφές.
Σε 18 μουσικά μέρη, με το πλήθος να τραντάζει ως ανθρώπινος σεισμός τους Ουρανούς, όσοι έχουμε απομακρυνθεί κατά αρκετά, από την νεαρότερη ηλικία, μπορέσαμε να κατανοήσουμε πώς νικιέται η φθορά του χρόνου.
Μας πρόσφεραν σε νότες, την ρητίνη όπου ενώνει Ψυχές σε ένα Σώμα και δεν νικιέται ποτέ.
Αυτό το δώρο μας προσφέρθηκε εχθές, και εμείς, ήμασταν εκεί με το πανό και τις Σημαίες μας να τους Τιμήσουμε. Αν και είχαμε προμηθευτεί υψηλά κοντάρια να τα στερεώσουμε, για λόγους ασφαλείας, μας ζητήθηκε να τα έχουμε στα χέρια, και το σεβαστήκαμε αυτό.
Με Φίλες και Φίλους, ζήσαμε κάτι το ανεπανάληπτο. Κάτι που δεν μας ενδιαφέρει και πολύ αν θα το κατανοήσει κάποιος άλλος.
Οι Θεοί, μέσα από τους στίχους των Manowar δοξάστηκαν εχθές, με τις φωνές να μην μπορούν να σβήσουν ακόμη από τα αυτιά μας

Από τις Οικογένειες με τα μικρά τους παιδιά, έως ακόμη και 70ρηδες μέσα στον συναυλιακό χώρο, μόνον χαμόγελα και ικανοποίηση.

Τα υπόλοιπα λόγια που θα μπορούσαν να γραφτούν είναι περιττά για εμάς.

Video από χρήστη του YouTube που ανέβηκε 

Η Φώτο από το περιοδικό Rock Overdose

Φώ

Φώτο από το περιοδικό Ogdoo