Άνθρωποι των Εθνών, Ευεγέρτες Ελληνισμού. Προς την 26η Ιουνίου

Την 26η Ιουνίου, ετοιμαζόμαστε, για ακόμη έναν Ετήσιο Κύκλο, να Τιμήσουμε τους Πνευματικούς  μας Οδηγούς, τον Ευγενή Εστεμμένο Φιλόσοφο Ιουλιανό, και τον Εθνεγέρτη Πλήθωνα Γεμιστό.
Συνηθισμένοι οι άνθρωποι από στείρες αναφορές σε επετείους και γεγονότα που απλώς επαναλαμβάνονται δίχως να αγγίζουν καν τη Μνήμη στον βαθμό που να εμπνέουν την καθημερινότητα, αλλά, και να ενεργοποιούν σχέδια και οράματα για κάτι πραγματικά ανώτερο και ωφέλιμο, σιγά-σιγά, τείνουν να απομονώνονται στον μικρόκοσμό τους, να διαφεύγουν πίσω από οθόνες και ψευδοεπικοινωνία, ελπίζοντας ίσως ότι κάποιος, κάπως, κάπου, θα δώσει ένα δυνατότερο έναυσμα, ικανό να τους κινητοποιήσει.

Όμως, οι μέρες περνούν, και ο “κάποιος” (όπως παρά φύσιν τον επιθυμούν), δεν εμφανίζεται. 

"Κάπως", παραμένει κενό υποθέσεων, “Κάπου”, είναι τόπος άγνωστος.
Φυσικά, και όσοι έχουν αυτιά και μάτια, τις αισθήσεις ενεργές, έχουν προ πολλού εισέλθει τόσο στον Τόπο, όσο και μαζί με αυτούς, τους συνοδοιπόρους, που ήδη βρίσκονται καθ οδόν προς το επιθυμητό. Προς την πραγμάτωση του Σκοπού. Ενός Σκοπού που δεν πρόκειται να σημάνει κανένα “τέλος” προβλημάτων και Ιστορίας. Τουναντίον. Θα σχηματίσει νέα δεδομένα, σε αχαρτογράφητες οδούς, και η Ιστορία θα διακλαδωθεί ακόμη περισσότερο.

Ο Εθνισμός, έχει επιστρέψει στο προσκήνιο. Πολύ πιο ισχυρός από ότι διακρίνουν κάποιοι, πολύ πιο αποφασισμένος από ότι θα νόμιζαν οι ίδιοι “κάποιοι”.
Η Τίμηση προσώπων, Ηρώων, ευγενικών Ψυχών, δεν αποτελεί μία επανάληψη σε τυπική διαδικασία.
Δεν είναι η επίκληση προς ένα περασμένο και ντυμένο με ουτοπικά χαρακτηριστικά ώστε να υποστηρίξει μία σύγχρονη απόπειρα.
Είναι ουσιώδης πρακτική, που καταλύει τις αποστάσεις του χρόνου όπως τον αντιλαμβάνονται σήμερα οι άνθρωποι. Αποτελεί ένα πραγματικό Ιερό Διάνυσμα, που όμοιο του, δεν μπορούν να διανοηθούν όσοι στέκουν μακριά.

Στην προσπάθεια λοιπόν που ηγήθηκε ο Μέγας Ιουλιανός, υποστήριξε ο Σαλούστιος,  συντόνισε ο Δαμάσκιος, συνέβαλε ο Ανθέμιος και ο Σέβηρος, και έφεραν συνεχώς στους ώμους τους σε μία αδιάκοπη διαδρομή, άνθρωποι προσηλωμένοι και ικανοί, -των οποίων οι αλληλουχείς πράξεις τους μας οδήγησαν εδώ και τώρα υπό την ίδια ευθύνη και υπό αναγκαία συνεχές έργο,- όχι απλώς Τιμούμε την Μνήμη των, αλλά, δίδουμε από Κοινού την Υπόσχεση για την Διατήρηση, την Ενίσχυση, και εν τέλει την Δικαία Αποκατάσταση της Ιερής Παραδόσεως μας.

Προς όποιον ακόμη στέκει μακριά, ίσως ακόμη και αισθανόμενος ενδόμυχα ότι εμπεριέχει "μια κάποια ματαιότητα" η όλη προσπάθεια, ή ότι το δικό του λιθαράκι στο οικοδόμημα δεν θα έχει τόση αξία, ας ξανασκεφτεί εκ νέου.

Πού και πώς θα βρισκόμασταν στο σήμερα, δίχως το έργο των τόσων επωνύμων και ανωνύμων που έπραξαν στη διάρκεια του βίου τους, απλώς και μόνον αυτό που θεώρησαν Δίκαιο και Ανώτερο προς την Μητρίδα Γη, προς την Πάτρια Παράδοση, προς το μέλλον των απογόνων; Ημών των ιδίων.
Κανενός και καμίας οι πράξεις δεν είναι λιγότερο αναγκαίες. Κανενός και καμίας οι συμβολές δεν θα πάνε ποτέ "χαμένες".

Στην αυτήν εφετινή Απόδοση Τιμών, θα προσθέσουμε και στην από πλευράς μας καταγραφή,
το παράδειγμα ενός ακόμη “ξεχασμένου” ανδρός, του Ιανού Λάσκαρι, ο οποίος στα βήματα των παραπάνω, και μακριά από την αγαπημένη του-και σκλαβωμένη Πατρίδα- έπραξε ότι του αναλογούσε και ίσως, πολλά περισσότερα.
Διένειμε, διατήρησε, ουσιαστικά γιγάντωσε την καρδιά του Ελληνισμού, την Παιδεία τον, τον Λόγο.
Υπήρξε, και αυτός, συν-υπεύθυνος, για τον “Ελληνικό Πυρετό” που γονιμοποίησε 

ένα τεράστιο τμήμα της Ευρώπης και της Αμερικής, και που έως τώρα διατηρείται με αληθινό πάθος σε ζωντανούς εν Πνεύματι ανθρώπους, και που βοηθά τον Ελληνισμό. Βοηθά εμάς ως πρόσωπα.
Ο βίος του ανδρός, αποκρυσταλλώθηκε στο επίγραμμα που τον συνόδευσε εις Μνήμην, στην κατοικία του σώματος του μετά αναχωρήσεως του:

Η Ευγένεια της Ψυχής των ανδρών αυτών, ας είναι ο Οδηγός για όλους όσους επιλέγουν

 να νυχτοβατήσουν προστατεύοντας με το Είναι τους, τον Πολιτισμό των Ελλήνων, την ίδια την Ελευθερία των Εθνών.

Άλλωστε, ακόμη παραμένει επίκαιρη η στάση των υπόδουλων Ελλήνων που προετοίμαζαν την ανεξαρτησία τους από τον βαρύ οθωμανικό ζυγό, σε περιοχές όπου ακόμη δεν είχαν απελευθερωθεί και μοιραζόντουσαν ένα σύνθημα όπως καταγράφηκε ρητώς περίπου το 1878:
”Βελτιώσου και ανέμενε υπομονετικά”

(για αυτό το σύνθημα και την ιστορία του, σύντομα θα αναφερθούμε εντός του Θέρους, αναλυτικότερα)

Ο Οίκος μας, από σήμερα, με την Δύσι του Ηλίου αποσύρεται, προετοιμαζόμενος για την Ιεροπραξία Τίμησης Ηρώων, της 26ης του Ιουνίου.