Nos, creare futurum

Η ψευδαίσθηση της αντίληψης του τωρινού χρόνου, του κοντινού "αύριο" και της κάλυψης των σημερινών αναγκών ή επιθυμιών, σκεπάζει στους περισσότερους ανθρώπους τη σκέψη τους, με ένα μπερδεμένο δυσαρμονικά πλεγμένο πέπλο, καθιστώντας τους ανήμπορους να διακρίνουν το μέλλον, πόσω μάλλον, να συμμετέχουν στις συνθήκες και τη δημιουργία των δεδομένων του αυτοβούλως.

Η μία ανατολή διαδέχεται την άλλην, πλησιάζοντας όλοι απλώς προς το τέλος του βίου και την αλληλοδιαδοχή των ατόμων που αδυνατούν να γίνουν πρόσωπα.

Μέσα στην Ιστορία, υπάρχουν πάντοτε αυτοί που θα προσπαθήσουν να σχίσουν με κάθε αιχμηρή αντίληψη και σκέψη το πέπλο που τους απαγορεύει να διακρίνουν, που τους εμποδίζει να συμμετέχουν, που τους περιορίζει. 

Ενώ, οι δημιουργοί του πέπλου, ρίχνουν επιπλέον νήμα διαρκώς, προσπαθώντας να εμποδίσουν τη διάνοιξη και τη διαφυγή. 

Δεν θα σταματήσει αυτή η διαμάχη. Καθορίζει το μέλλον. Καθορίζει την ανθρωπότητα και την κατάσταση στην οποίαν θα συνεχίσει.

Μπορεί να φαίνονται πολύ μικρές, ή ακόμη και να είναι αδιόρατες οι σχισμές του πέπλου, μα τα εργαλεία μας είναι ιδιαιτέρως αιχμηρά.

Ακονισμένα στην κόψη τους με γραφίδες.

 Βουτηγμένα στο χρώμα των αλλαγών, και εξακοντίζονται σχεδόν από μόνα τους να αποκόψουν όχι μόνον τα νήματα του πέπλου, αλλά και να εμβολίσουν τον αργαλειό που το παράγει.

Εμείς οι "λίγοι", αυτοί που δεν χωρούν καθόλου στους κόμπους του νήματος που σφίγγουν το νου, κρατώντας αιώνες ολόκληρους στα χέρια ως όπλα Τέχνης, βλέπουμε τον άνθρωπο Όρθιο στο μέλλον.

Ακόμη και ανάμεσα στα αστέρια, σε ένα πολύ μακρινό( ; )  μέλλον, όταν θα χρειαστεί να ορίσει τις κοινωνίες του σε νέες εντοπιότητες και να αναρωτηθεί "ποιοι είμαστε;".

Με τεχνολογία 100πλάσιας ίσως ισχύος από τη σημερινή, όπου οι ιδέες του "τώρα", θα είναι ξεχασμένες πλήρως, τα δικά μας όπλα σκέψης θα αποτελούν και πάλι τον κινητήριο πυρήνα ισχύος του Πολιτισμού. 

Στο σημείο της ιστορίας, στο σήμερα, όπου ο άνθρωπος αυτοβιάζεται μέσω της τεχνολογίας, πασχίζοντας οι τωρινοί οδηγοί του να ολοκληρώσουν το διαρκές όνειρο τους, του ολοκληρωτικού αυταρχισμού, με οδηγό τους την πηγαία προερχόμενη βιβλική αρχή, συνεχίζουμε εμείς. 

Οι "λίγοι" Εθνικοί, σε όλο το μήκος και πλάτος της Ευρώπης, τουλάχιστον, να είμαστε η γλώσσα των ονείρων της συνείδησης που βλέπει η ανθρωπότητα. 

Το κοντινό "αύριο", είναι ήδη ένα περασμένο παρελθόν.
Είμαστε ήδη κάτοικοι στο μέλλον.