“Ώ, τί κόσμος παπά” - Περί του ανιάτου Πατριωτισμού και της σιωπής με σήμα “καμπάνα”.

Ένας πραγματικός οχετός δηλώσεων και στάσεων έχει ανοίξει διάπλατα λίγες μόνον ημέρες από την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών, μίας συμφωνίας που έχει ήδη καταγραφεί, και από τον ξένο τύπο, ως ενάντια της θέλησης της πλειοψηφίας των πολιτών, κάτι το οποίο αποτελεί ήδη έναν εκσκαφέα που ανοίγει διάπλατα το ήδη πολύ βαθύ ρήγμα ανάμεσα στους πολίτες και τους πολιτικούς.

Και ενώ θα περίμενε κάποιος να δοθεί μία, τύποις έστω, εντύπωση απόπειρας
κατευνασμού του κλίματος, οι παντελώς παραδιδόμενοι στους εργοδότες τους
 πολιτικοί κυβερνητικοί και οι συν αυτώ, επιλέγουν την οδό του επιπλέον
δυναμιτισμού, της χλεύης, της διαστρέβλωσης, της ανοιχτής κοροϊδίας.
Λες και επιλέγουν να φλερτάρουν ανοιχτά με την κλιμακούμενη πόλωση.

https://www.protothema.gr/politics/article/859976/akrodexioi-laikistes-kai-horis-mualo-gia-ton-tsipra-osoi-diadilosan-gia-to-xepoulima-tis-makedonias/




Από τα τραπεζώματα του Αλέκσις με τον Μακρόν, (όπου και αυτός, ατάραχος,
πνίγει τους διαδηλωτές στη Γαλλία στη βία, μετρώντας και νεκρούς πλέον),
εκεί που αφού παίζει “χαριτωμένα” με τον αριθμό των συμμετεχόντων στο
τελευταίο συλλαλητήριο, τσουβαλιάζει άπαντες σε μία λαϊκίστική βάση, και από
εκεί στα σχόλια διαφόρων, οι οποίοι περιφέρονται με νέες ιδέες, συμπλεγματικής ενοχής εμφυλιακών χρόνων, όπου τώρα, οι-ευτυχώς- κερδισμένοι, αρχίζουν
να “χρεώνονται” τα δεινά της μισής Βαλκανικής, ίσως επειδή επέλεξαν να μην
παραδώσουν την Ελληνική Γη, βορρά στις ορέξεις των Βαλκανικών σοβιέτ.

Άλλοι δηλώνουν τώρα “υπερήφανοι συνεχιστές του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ” ολοκληρώνοντας
το έργο του-λένε, ξανά ο Αλέκσις “αβαβά” και σιωπή για την επίκληση της
Μίρκα Γκίνοβα και τον ιστορικό της ρόλο, την οποίαν επικαλέστηκε ως κάτι καλό εντός
κοινοβουλίου και δεν βρέθηκε ένας, μα ένας, να του χαρίσει ένα dvd
ιστορίας, γιατί βιβλία είμαστε σίγουροι ότι αδυνατεί να διαβάζει.

Επιπλέον, οι Μερκελιστές εργοδότες, μέσω δημοσιευμάτων στον ημερήσιο τύπο
της εξίσου Πολιτισμικά καταβεβλημένης και υπόδουλης Γερμανίας, φροντίζουν να
υποδαυλίζουν με αλλεπάλληλα άρθρα τον ίδιο διάδρομο σκέψης, ο οποίος θα
μπορέσει να οδηγήσει μελλοντικά την υλοποίηση του Καλβινιστικού αδηφάγου και
ξεδιάντροπου πλουτισμού των ολίγων και εκλεκτών.
https://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/ethnika-themata/747320_kataptysto-arthro-tis-faz-oi-germanoi-xanagrafoyn-tin-istoria

Τί και αν θυμίζει κάτι από πλατσούρισμα σε υπόνομο η όλη εικόνα;
Τί και αν βεβαιωμένα έχει χάσει κάθε λαϊκή υποστήριξη το καθεστώς Αλέκσις;
”Ωιμέ”, το πρόγραμμα όπως σχεδιάστηκε, θα προχωρήσει, ακόμη και αν μαζέψουν και την τελευταία χλεύη επάνω τους ξεπερνώντας κάθε προκάτοχο.
Μοναδική κασσέτα που παίζει διαρκώς απέναντι σε κάθε κριτική και φωνή:
”Φατσίσται, Νατσισταί, Ακροτεξιοί, ρατσισται” σχεδόν στην ίδια σειρά λες και θέλουν να κάνουν πείραμα αλά Παβλόφ.
 Πετάνε και για ξεκάρφωμα κάτι τύπου “πατριωτικό καθήκον” και πνίγουν τις φωνές πρώην (;) συνοδοιπόρων τους για περίεργους χρηματισμούς και deals.
Όταν αναφέραμε στην τελευταία μας ανακοίνωση, ότι τα γεγονότα ήλθαν έτσι,
ώστε ο καθένας αναμετρήθηκε με τον εαυτό του, και φάνηκε η θέση στην
οποία τον προσμετρούμε, αποφύγαμε μπροστά στην καταστροφική συμφωνία
που αφορά όλους τους Έλληνες Πολίτες, ζώντες και μέλλοντες, να αναφερθούμε
 -πλην των πολιτικών προσώπων που εμπλέκονται και την προωθούν-, σε κάθε άλλον
φορέα, όχι γιατί δεν διατηρούμε τη γνώμη μας και την θέση μας
προς αυτόν, αλλά, επειδή δεν επιθυμούσαμε να κατηγορηθούμε από εξυπνάκηδες
τακτικιστές, ότι σπέρνουμε “διχόνοια” ανάμεσα σε συμπολίτες μας με
“πρόσχημα μόνον”, το ζήτημα της Μακεδονίας μας.

Να, που όμως, φρόντισαν περίτρανα αυτοί οι άλλοι που δεν αναφερθήκαμε
εξ αρχής, να μην μπορούν να κρατήσουν τη χαρά τους στο κουτάκι των
συμφωνιών που πιθανόν έχουν ήδη παραμάσχαλα, και άρχισαν τις
δηλώσεις..αγάπης και συμπόνοιας, τύπου, “ ένας κόσμος-μια ψυχή” και “καραμέλες για τον πόνο του άλλου.”

Το ήξερες Έλληνα συμπολίτη μας, ότι ενδεχομένως είσαι πολύ μα πολύ άρρωστος;
Και η ασθένειά σου είναι ο ”αρρωστημένος πατριωτισμός”;
Ξέρεις τί το γιατρεύει αυτό;
Μία επαναμανά-αφορολόγητη εκκλησία, με πιθανόν νέες κτίσεις και θεμελιώσεις
πλούτου και κυριαρχίας, όπου δια του διευθυντή Τύπου της “ιεράς συνόδου” της,
διαπιστώθηκε και η προς εσέ, ιατρική γνωμάτευση περί αρρωστημένου πατριωτισμού.
Ό καθόλου, μα καθόλου σου λέμε τυχαία, πρώην υποψήφιος με το κυβερνών Σύριζα, κ. Βασιλείου, ο διευθυντής τύπου, λαϊκός, ως ένας κοινωνικός ιατρός
απεφάνθη σε άρθρο του, το οποίο και επισυνάπτουμε, και από εκεί, με χαρακτηριστικά
αποσπάσματα τα οποία και διαβάζουμε:
https://www.arxon.gr/2019/01/%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%AD%CE%BD%
CE%B8%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%
BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%
BF%CF%8D-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%
BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1%CE%B9/


”Όταν οι καμπάνες σημαίνουν πένθιμα, ο κόσμος πεθαίνει.... Όταν, όμως,
δύο διαφορετικά Έθνη γίνουν ένα και οι πολίτες τους καταλάβουν ότι είναι
Δημιουργήματα τού ενός Θεού, χωρίς χρώμα και σύνορα, τότε ο κόσμος δεν
πεθαίνει ποτέ"

Παρακάτω:

”Όσοι, όμως, εγκλωβιζόμαστε, σήμερα, αβασάνιστα σε έναν αρρωστημένο
πατριωτισμό δεν κάνουμε τίποτα άλλο παρά να γινόμαστε υμνητές τού πολέμου
και της πένθιμης καμπάνας.
Δεν αγωνιζόμαστε για την επικράτηση της Ειρήνης παρά μόνο ρίχνουμε νερό στον μύλο τού κάθε νεοεμφανιζόμενου μορφώματος που ως σκοπό και στόχο έχει την διάλυση και την
αποσύνθεση της κοινωνίας.”..

Και ξανά παρακάτω:
..”Να γίνουν εκείνοι οι άνθρωποι οι οποίοι θα μεταμορφώσουν τα νεκροταφεία
των αρρωστημένων ιδεολογημάτων σε κοιμητήρια Ειρήνης και προοπτικής
ειρηνικής και αισχατολογικής Αναστάσεως των νέων γενεών.
Αυτό χρειάζεται σήμερα ο κόσμος, αυτό έχει ανάγκη η ανθρωπότητα.
Έχει ανάγκη από έναν Διογένη που μέσα στο σκότος τού κόσμου θα βρεί τον
χαμένο άνθρωπο της Ιστορίας ο οποίος θα χτυπήσει την χαρμόσυνη καμπάνα της χαράς,
της ευημερίας και της συνύπαρξης των Λαών”...

Αφού σηκώσουμε τα χέρια κυριολεκτικά να κάνουμε “,μπλοκ” όπως στην πετοσφαίριση, ώστε να αποφύγουμε τις απίθανες αυτές αρλούμπες, διαπιστώνουμε:
Κάπως έτσι λοιπόν, με την εμφάνιση του “πουλέν” που δεν φοράει ράσα, αλλά
διευθύνει θεσμικά το γραφείου τύπου τους, συνεχίζουν την κυριολεκτική επίθεση.
 Η μία πτέρυγα των πολιτικών με το μαστίγιο, και αυτοί με το καρότο,
για να ψήσουν όπως λέγεται στην καθομιλουμένη, τα πιθανά αδαή πρόβατα των ποιμνίων τους,
...για την ανθρωπιστική όψη της “νέας πραγματικότητας”’ για την
οποίαν ο κομματοφρουρός εγγυάται λίγο ή πολύ, ως καλοκάγαθος τάχα μου,
ότι φέρει ευημερία, και θα φωλιάσουν αηδόνια και καρδερίνες στις καρδιές των Βαλκανίων.
Αρκεί βεβαίως, να εμπιστευτούμε με ιερά χαρά, την απόφαση ανθρώπων που κατά τα άλλα, αδειάζουν μπόμπες στα κεφάλια παιδιών στη Συρία για την κλοπή των αγαθών της, π.χ.,
 αλλά έκαναν “ταπ-ταπ κεφαλάκι” ειρήνη με τον Αλέκσις για τα Βαλκάνια με...
ανθρωπισμό. ( Και όχι για να ανακόψουν τη Ρωσία στη γεωπολιτική της σκακιέρα
 η οποία, παρεμπιπτόντως, εξίσου μας πουλάει κανονικά και κατά πάγια συνήθεια της).


Κρίμα που δεν μπορούμε να συνκλάψουμε με τον κ.Βασιλείου για τα “δύο Έθνη που θε να γίνουν ένα” μιας και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος του ενός “έθνους” είναι δεδηλωμένα η Τουρκία η οποία δείχνει δόντια μαύρα ήδη απέναντι μας για τους υδρογονάνθρακες του Αιγαίου και της Μεσογείου, ίσως αδυνατώντας να πάρει μέρος στην ιερά χαρά του κ,Βασιλείου που εμπλέκει και τον Διογένη τον Κυνικό στην αναζήτηση της ποιμνιακής φρουτοπίας του. .
Το αντίτιμο αυτού του ανόητου συλλογισμού που άργησε μερικές δεκαετίες να τραγουδηθεί σε καμιά μπουάτ ίσως στην καλύτερη, είναι η προφασιζόμενη συμφωνία δήθεν διαχωρισμού
Κράτους-Εκκλησίας βεβαίως.

Όπου για εμάς, θεωρείται βέβαιον, ότι θα έχει ισχυρά οικονομικά κίνητρα για τα
ράσα ώστε να βολευτούν μακάρια ξανά στον θρόνο τους, μιας και δεν βρήκαν έτσι
και αλλιώς δυο λέξεις να πουν για το ζήτημα της Μακεδονίας τηρώντας τους πιθανόν διακανονισμούς ή υποσχέσεις.
Διακονούσαν τον Αλέκσις μάλλον για να αντέξει την πίεση.

Πέραν από τον μαύρο αστεϊσμό, απλώς και πάλι δικαιώνεται ο καθηγητής της
 Θεολογικής, όπου σε ερώτηση φοιτητή, πώς επιβιώνει η εκκλησία ανά τους
αιώνες και με τις εναλλαγές των επικυρίαρχων στην Ελλάδα, έδωσε την κυνική μεν, ορθή δε απάντηση: Η εκκλησία, ξέρει να πηγαίνει πάντοτε με τους νικητές από κοντά.
Και δεν είναι ψέμα αυτό, αφού ο Γεννάδιος άνοιξε τον δρόμο και δημιούργησε
πραγματικά σχολή στην προσκόλληση προς τον κατακτητή.

Αν λοιπόν αναγνώστη και αναγνώστρια, δεν αισθάνεσαι και τόσο αρρωστημένος/η,
και αν η αξιοπρέπεια σου ως άνθρωπος και Έλληνας/ίδα αισθάνεσαι ότι
διακυβεύεται πιο επικίνδυνα από ποτέ τα τελευταία χρόνια, σκέψου καλά την
περαιτέρω στάση σου και το υπόλοιπο της διαδρομή σου, αφού οι πράξεις
όλων μας θα αποτελέσουν κρίσιμα σταθμά για το μέλλον.
Να θυμάσαι καλά όλα τα πεπραγμένα έως τώρα, αφού κατά τον Μάιο, που
αναμφίβολα πλησιάζουν και εκλογές, θα σου μοιραστούν τα καθρεφτάκια και οι
χάντρες, όπως αρμόζει να κάνει κάθε κατακτητής και να τα μοιράζει στους ιθαγενείς
 λίγο πριν τους ζητήσει το όλον του πλούτου τους.

Και αυτός ο πλούτος που θέλουν να σου στερήσουν και να τον παραδώσεις
αυτοβούλως και οριστικά, δεν είναι χρήματα, αλλά η ίδια η Πολιτισμική σου
υπόσταση, η δική σου χρυσή Εθνική Ταυτότητα.
 Καιρός, να μάθεις και να κατέχεις βιωματικά, το πιο σίγουρο και Πολιτισμένο εφόδιο:
 Μάθε ποια είναι αυτή η αυθεντική Εθνική σου Ταυτότητα. Κοίτα εκεί όπου ο Ελληνισμός, πραγματικά γιγαντώθηκε και έλαμψε. Μάθε πώς, μάθε ποιοι. Το Μέλλον σου σε προσκαλεί από το Παρελθόν σου.
Μετά, τα πράγματα, εγγυόμαστε, θα λάβουν τον δικό τους δρόμο νομοτελειακά.

Θύρσος-Οίκος Ελλήνων Εθνικών

Ακριβή παραγωγή για ένα φτηνό έργο. Στο τέλος της παράστασης για τη Μακεδονία & τηλεοπτική δήλωση από τον Οίκο μας.

Στον απόηχο του Συλλαλητηρίου της 20ης Ιανουαρίου, και αναμένοντας την τελική ευθεία για την ολοκλήρωση του προ πολλού προετοιμασμένου σεναρίου, εντός του κοινοβουλίου, συνεχίζουμε και παρακολουθούμε την όλη διαδικασία, όχι με κάποια αγωνία, αφού όπως είπαμε, είναι ήδη κατανοητό το ότι βλέπουμε θέατρο, και μάλιστα φθηνής ποιότητος, και δυσανάλογα ακριβοπληρωμένο.
Χρέος μας είναι, με τις όποιες δυνάμεις μας, να θέτουμε διαρκώς το αίτημα για ακύρωση της διαδικασίας, και για δημοψήφισμα ή και απευθείας εκλογές, κατανοώντας ότι “στου κουφού την πόρτα” δεν έχει νόημα κανένας κτύπος.
Όμως, κουφή δεν είναι η Ιστορία, ούτε ότι καταγράφεται.
Και είναι δεδομένο για εμάς, ότι ούτε απλά θα τελειώσει εν μία νυκτί το όλο ζήτημα, και επιζήμιο θα είναι σύντομα για την χώρα, και θα επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το ούτως ή άλλως πολωμένο κλίμα. Αρκεί κανείς να παρατηρήσει τις ύβρεις, τις ειρωνείες, τις απειλές ακόμη, και το εν γένει άθλιο επίπεδο στις δημόσιες συζητήσεις των πολιτών. Τη χαιρεκακία, που είναι απόλυτος δείκτης
και καθρέφτης της παρούσης συνθήκης που όλο και εκτραχύνεται.
 Υπό τις νέες συνθήκες οι οποίες θα διαμορφωθούν από το ξημέρωμα της Παρασκευής και μετά, πολλά θα χρειαστεί να ειπωθούν, ακόμη περισσότερα να γίνουν. Έως τώρα, ο καθένας προσωπικά και συλλογικά, αναμετρήθηκε με τον εαυτό του και η στάση του απέναντι στο ζήτημα απέδωσε μία σίγουρη εικόνα για το ποιος είναι ποιος, και που τον προσμετράμε.
Το σίγουρο είναι, ότι το ρήγμα που φανερώθηκε στην Ελλάδα, ρήγμα το οποίο προϋπήρχε από πολλά-πολλά χρόνια, και όλοι έκαναν ότι δεν το έβλεπαν, το πολιτισμικό και κοινωνικό ρήγμα αυτό, έχει απροσμέτρητο βάθος, πλήθος σκοτεινών και αιχμηρών σημείων, και μόνον ένας ανόητος θα μπορούσε να αισθανθεί ότι “θα υπάρξει σταθερότητα” στη συνέχεια. Οι χάντρες και τα καθρεφτάκια που μπορεί και να μοιραστούν στους ιθαγενείς, δεν θα θολώσουν καμία εικόνα σε ό,τι έπεται.

Ως Εθνικοί, έχουμε απόλυτη συναίσθηση της σοβαρότητας, και απόλυτη επίγνωση, ότι καμία λύση δεν θα υπάρξει για την Πατρίδα μας, ποτέ και πουθενά, όσο ο μέσος Πολίτης αυτής της χώρας, στρέφεται οπουδήποτε αλλού, πλην της Θέασης του Έθους του, πλην της διεκδίκησης της θέσης του στην Ιστορία του Τόπου του.
Από ένα κράτος που μόνον επειδή “παραπήγαινε το κόστος” πολιτικά, έκανε-για λίγο ίσως- πίσω στην εκποίηση ακόμη και των αρχαιολογικών/ιστορικών τόπων της χώρας, αλλά αρνήθηκε πεισματικά, δεικτικά, και προσβλητικά στο να θέσει το ζήτημα για την Μακεδονία στην κρίση των Πολιτών, δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε ουσιαστικό.
Και αν κρίνουμε από τη θεατρική παράσταση που παρακολουθούμε, δεν θα έχουμε να περιμένουμε τίποτε επίσης και στη συνέχεια, με όποια σχηματισμένη κυβέρνηση.
Για εμάς, από το ξημέρωμα της Παρασκευής, ή από όποτε και αν θεωρηθεί λήξαν το “ονοματολογικό” ως θέμα, το κράτος των Σκοπίων θα παραμένει απλώς ως άλλο ένα κατασκευασμένο κράτος δορυφόρο δυνάμεων που το χρειάζονται, που το έντυσαν με μία επίπλαστη ιστορία, όσο έντυσαν εξίσου και την Ελλάδα μας με ένα ράσο σφιχτά-σφιχτά, για να πνίγει ο Εθνισμός της πριν μπορέσει να ανθίσει εκ νέου. 

Εν τέλει, αφήνοντας πίσω μας τις θλιβερές κοινοβουλευτικές περσόνες της καρέκλας και της υπεροψίας, της ατάκας και της πόλωσης, δεν θα ονομάσουμε ποτέ και για κανέναν λόγο ως Βόρεια Μακεδονία το γειτονικό κράτος, όπως επίσης, και θα συνεχίσουμε, με όποιο κόστος, να μαχόμαστε για την ανάδυση του Εθνισμού μας στην αυθεντική του μορφή, αυτή που ως εικόνα μόνον επικαλούνται πολλοί πολίτες, αλλά ελάχιστα ή και καθόλου γνωρίζουν.
Έκαστος, εφ’ ω ετάχθη
Ακολουθεί ένα λίγων δευτερολέπτων βίντεο, με δηλώσεις από τον Οίκο του Θύρσου, στο τηλεοπτικό κανάλι του “Βεργίνα Τηλεόραση” στην εκπομπή της κ.Άννας Τσίμου, “Υπ’όψιν” την ημέρα του Συλλαλητηρίου των Αθηνών, όπου απλώς επαναλάβαμε το αυτονόητο καθολικό αίτημα: Δημοψήφισμα, εκλογές ή και τα δύο.

Για το Συλλαλητήριο της 20ης Ιανουαρίου. Ολοκληρώνοντας τον αυτό-ευτελισμό τους.

Ο Οίκος του Θύρσου, συμμετείχε σήμερα με πολλά από τα Μέλη του και Φίλους στο Συλλαλητήριο για την Μακεδονία.
Ενώ, κανονικά, σε οποιαδήποτε δημόσια δραστηριότητά μας και συμμετοχή, συνηθίζουμε να είμαστε απλώς περιληπτικοί στις ανακοινώσεις μας, αυτή τη φορά, θα είμαστε περισσότερο περιγραφικοί και αιχμηροί, καθώς αυτό που ζήσαμε στο κέντρο της Αθήνας, δεν είχε ανάλογο προηγούμενο.
Ζούμε, ήδη, εδώ και καιρό, το παράλογο θέατρο των πολιτικών για το όλο θέμα, και δη των κυβερνητικών, οι οποίοι, για κάθε λογικό άνθρωπο, ανεξαρτήτου τοποθέτησης, φέρουν απόλυτα την ευθύνη για την πόλωση, τον διχασμό, την πιο ευτελή στάση, η οποία κορυφώθηκε σήμερα, πάνω στους πολίτες αυτής της χώρας.
Δεν προλάβαμε να επιστρέψουμε σπίτια μας, κακήν κακώς να ξεφορτωθούμε από πάνω μας τα ρούχα που είχαν ποτίσει με ληγμένα χημικά, και ήδη είχαν αρχίσει τη γνωστή παρλάλα για ακροδεξιές και δημοκρατίες. Ήδη είχαν εξαπολύσει ανακοινώσεις να ξεφορτωθούν τις ευθύνες από πάνω τους και να στρέψουν την προσοχή σε οτιδήποτε αφορά τα σαλόνια τους, τις συμφωνίες τους, τις παραταξιακές πελατειακές μεταγραφές τους, τα μαγαζάκια τους.

Σήμερα όμως, είναι μία πραγματική ημέρα-σημείο αναφοράς για τη συνέχεια και το μέλλον που έρχεται.
Σήμερα, και ο πλέον αδαής, που συνήθιζε να στέκεται με κάποιον σκεπτικισμό απέναντι στις κατηγορίες για αυτό το είδος πολιτικών, βίωσε κανονικά το νόημα.

Είναι πασιφανές, ότι για αυτούς που έδωσαν τις εντολές και είχαν τον γενικότερο σχεδιασμό στην περιφρούρηση και την αστυνόμευση του Συλλαλητηρίου, δεν τους ένοιαζε παρά ελάχιστα, ή και καθόλου, για το αν θα υπάρξουν θύματα ανάμεσα σε ένα πλήθος, που δεν είχε τους επαγγελματίες κομματοφρουρούς και συνδικαλιστές να παίζουν τρίλιζα ως συνήθως μπροστά στις κάμερες, ούτε περσόνες, ούτε “δικά τους παιδιά”.
Είναι απόλυτα πασιφανές, για όποιον ήταν εκεί σήμερα, ότι οι εντολές δεν ήταν τέτοιες για να μπορεί να υπάρχει έλεγχος σε περίπτωση που κάποιοι είχαν σκοπό να δράσουν βίαια.
Ήταν απόλυτη καταστολή ολόκληρης της συγκεντρώσεως, των ηλικιωμένων, των γυναικόπαιδων, των ανθρώπων με κινητικά, ή άλλα προβλήματα υγείας, οι οποίοι με τον όγκο των χημικών, των ληγμένων και απαγορευμένων χημικών, που όποιος έχει δώσει διαταγή να διατηρούνται, φέρει απόλυτα την ποινική ευθύνη, θα μπορούσαν άνετα να έχουν οδηγήσει το πλήθος σε ένα ανεξέλεγκτο ποδοπάτημα, ένα μακελειό που θα άφηνε πίσω του πολλές δεκάδες θύματα.
Δεν υπερβάλλουμε, δεν κινδυνολογούμε, δεν μας ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Μιλάμε με ακρίβεια, και όσοι ήταν εκεί ήδη ξέρουν.
Παρ όλες τις εκκλήσεις για παιδιά που είχαν χαθεί από τους γονείς τους, για αναίσθητους ανθρώπους και ασθενοφόρα που έπρεπε να παραλάβουν κόσμο, οι δυνάμεις που φύλαγαν τη βουλή, λάμβαναν ξανά και ξανά την εντολή: Χημικά παντού.
Ακριβώς, όπως και το μείγμα της πολιτικής των κυβερνώντων. Επικίνδυνη.
Επικίνδυνη, γιατί αρνείται το αυτονόητο, να δώσει την ετυμηγορία στον λαό.
Επικίνδυνη γιατί ταυτόχρονα πολώνει το κλίμα διαρκώς.
Γιατί διχάζει εξεπίτηδες τους πολίτες της χώρας, χαϊδεύοντας τις συνιστώσες της όποτε αυτές εκτραχύνονται βιαίως λόγω και έργω, και παραδίδει τους διαφωνούντες σε ταμπέλες “Ακρότητας”.
Γιατί επιβάλλει και τρομοκρατεί.
Γιατί γλύφει, εδώ και καιρό, όλους αυτούς που υποτίθεται θα δάγκωνε και μας ζητά να τους γλείψουμε μαζί.
Γιατί έχει προ πολλού απολέσει την όποια λαϊκή εντολή βάση του ότι είχε υποσχεθεί, και παλεύει ως ζωντανός-νεκρός, να ολοκληρώσει τον όποιο σχεδιασμό έχει, ερήμην του οποιουδήποτε άλλου.

Γνωρίζουμε λοιπόν, ότι αυτή η συμφωνία όνειδος, που με ξύλο και χημικά ξεκίνησε την ημέρα που υπογράφτηκε, και με ξύλο και χημικά ολοκληρώνεται, αποτελεί το κύκνειο άσμα, και ταυτόχρονα το “salto mortale” τους. Θα τους στοιχειώνει για πάντα, και υποσχόμαστε από πλευράς μας, με τις όποιες δυνάμεις μας, ότι όχι μόνον δεν θα την αποδεχτούμε ποτέ, αλλά, επιπλέον, θα δώσουμε τις μάχες που απαιτούνται για την πλήρη ακύρωσή της στην πράξη.
Η Ιστορία, έχει ήδη κρίνει αυτούς που τόλμησαν το αδιανόητο στην Ελλάδα:
Τους Έλληνες να διαδηλώνουν για να μην χαθεί ένα τμήμα του Ελληνικού Πολιτισμού, και η κυβέρνηση της “καμιάς ελπίδας”, να τους μοιράζει απλόχερα εκτός από φθηνές δικαιολογίες και ξύλινο λόγο, και κανονικό ξύλο υπό ληγμένο καπνό.
Ξεφτίλες. Μόνον ξεφτίλες.

Η Μακεδονία, τελικά, φαίνεται, ότι είναι η Μοίρα της, να πρέπει να προασπίζεται με Αγώνες.
Ας είναι. Γνωρίζουν οι Έλληνες να το κάνουν.

Ακολουθούν εικόνες από τη συμμετοχή μας, καθώς και εικόνες ντροπής κάθε είδους.

 @pedro_olalla

Atenas. Plaza de la Constitución. Ahora. Los griegos se manifiestan contra la usurpación flagrante de su historia y el gobierno los fumiga con gas CS caducado (prohibido para la guerra por la Convención de Armas Químicas pero autorizado como antidisturbios en condiciones de"paz")

20/1 Όλοι Στο Σύνταγμα

Mark Shelton - Helicon. Παρουσίαση απο το Ιδεών Άντρον ενός αφηγήματος για το Ιερό Όρος των Μουσών

(Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση και ανάγνωση)

Μέσα από τη σειρά με αποσπάσματα έργων που έχουμε ήδη ξεκινήσει να παρουσιάζουμε υπό την κάλυψη του διαδικτυακού τμήματος εκδόσεών μας, του Ιδεών Άντρον, κειμένων κάθε είδους και κατηγορίας, με κοινό γνώμονα πάντοτε τις Εθνικές Παραδόσεις, συνεχίζουμε και με το παρόν.
Ένα άγνωστο στους πολλούς, και μάλλον έτσι θα παραμείνει, έργο.
Πρόκειται για τους στίχους του τραγουδιού Helicon, από το Αμερικανικό συγκρότημα
 “Manilla Road”.

O Mark Shelton, ιδρυτής και ιθύνων νους πίσω από το συγκρότημα, απεβίωσε στα 60 του χρόνια μόλις λίγους μήνες πριν, και συγκεκριμένα στις 27 Ιουλίου, αμέσως μετά από μία ακόμη εμφάνιση με το πιο δυνατό από τα δημιουργήματά του, τους Manilla Road, στη Γερμανία.
Αγαπητότατος στους κύκλους όσων ακολουθούσαν επί δεκαετίες το μουσικό έργο του και το ανεπανάληπτο επικό ταξίδι που προσέφερε μέσα από τη θεματολογία που έντυνε τη μουσική του.
Μία θεματολογία που για τους περισσότερους ίσως απλώς αναγνωρίζεται ως τμήμα της Ηρωικής Φαντασίας, και του κόσμου που αναπτύχθηκε μέσα από το είδος της λογοτεχνίας αυτής σε Αμερική και Ευρώπη, ιδιαίτερα κατά τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνος.
Πολεμιστές, Μάγοι, επικές εξιστορήσεις, Αρθουριανός Κύκλος, Μυθολογία του φανταστικού κλπ.
Όντως, ο Shelton είχε μεγάλη επιρροή από αυτές τις διηγήσεις, κάτι που εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτό παρατηρώντας την πορεία του έργου του.
Όμως, ο προσεκτικότερος ακροατής/αναγνώστης, και ειδικά ένας Εθνικός, δεν μπορεί παρά να εντοπίσει μία ποιότητα και επίγνωση πολύ μεγαλύτερη για τα θέματα που καταπιάστηκε ο Shelton. Το εύρος των αναγνωσμάτων του, πρέπει να ήταν πολύ παραπάνω σε μέσον όρο από ότι θα υπέθετε κανείς.
Κάτι που είναι απολύτως εμφανές σε εμάς επί παραδείγματι, στους στίχους που παρουσιάζουμε εδώ.
Ο Ελικώνας, το Ιερό Όρος των Μουσών, αποτελεί για τον Εθνικό Ελληνισμό ένα από τα Σημεία Αναφοράς σε Θεολογικό και Μυθολογικό περιεχόμενο.
Το Όρος του  Θεού Απόλλωνα, αλλά, και του Θεού Ποσειδώνα ακόμη όπως διακρίνουμε στον αντίστοιχο Ομηρικό ύμνο:

”Ἀμφὶ Ποσειδάωνα μέγαν θεὸν ἄρχομ᾽ ἀείδειν
γαίης κινητῆρα καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης
πόντιον, ὅσθ᾽ Ἑλικῶνα καὶ εὐρείας ἔχει Αἰγάς...”Ο Θεός των Υδάτων, διαφεντεύει τον Τόπο αυτόν, χάρη στις Πηγές της Αγανίππης και της Ιπποκρήνης, καθώς επίσης και για τον φτερωτό Πήγασο, που συνδέεται άμεσα με το Στοιχείο του Ύδατος.

Ο Ελικώνας, Αποτέλεσε αργότερα σημείο αναφοράς και κατά την περίοδο της Αναγέννησης. Η Ρομαντική Σχολή το ανήγαγε σε πεδία του Ποιητικά Ιδεατού αφού από εκεί εμπνέεται και ο Ησίοδος για τη συγγραφή της “Θεογονίας” του, και σήμερα, εκτός από τους ακρωτηριασμένους πνευματικά και νοητικά ανθρώπους, συνεχίζει και αποτελεί για τους υπόλοιπους, κάτι πολύ Υψηλότερο και σημαντικότερο από απλώς ένα Όρος στη Βοιωτική Γη.

Οι στίχοι που παρουσιάζουμε είναι μία τρόπω τινά φανταστική αφήγηση, ταυτόχρονα επική, ταυτόχρονα μυητική, που κινείται στο προσωπικό αφήγημα του Πεπρωμένου του “Πολεμιστή του Φωτός”, όπου με επίκεντρο την “Πύλη” του Ελικώνος, ως ένας από τα Τέκνα της Δήλου και ο ίδιος, καλείται να Υπερασπιστεί το Αιώνιο Φάος απέναντι στις δυνάμεις του Χάους και του Σκότους που απειλούν να διευρύνουν τη δυναμική τους.
Είναι κατανοητό από μέρους μας, ότι οι περισσότεροι αναγνώστες, δεν είναι καθόλου εξοικοιωμένοι με τη Metal μουσική και έτσι δύσκολα θα μπορέσουν να συνδυάσουν το θέμα με τον ήχο ή να εστιάσουν μέσα από τις πινελιές του φανταστικού που εντοπίζονται στον τρόπο ανάπτυξης των στίχων.
Όπως για παράδειγμα η αναφορά στη “Μαγεία”, η οποία δεν αναφέρεται ως μαγγανεία και την κατώτατη εξάσκηση επικλήσεων του Χθόνιου για ίδιους σκοπούς, ούτε φυσικά με τη μορφή της που αναπτύχθηκε σε ύστερα χρόνια στον Μεσογειακό Κόσμο. Εδώ γίνεται η χρήση του όρου μέσα από το αφήγημα της Ηρωικής/Φανταστικής λογοτεχνίας, ως ένα είδος δύναμης που συνδράμει τον Πολεμιστή/Μυούμενο. Λίγο ή πολύ, όπως αποδίδεται η σχέση Μέρλιν-Αρθούρου και μας έχει σωθεί στους γνωστούς θρύλους.
 
O Shelton, ένας μουσικός που πρωταγωνίστησε στη διεύρυνση των οριζόντων της Heavy Metal μουσικής στην Αμερική, και εδραιώθηκε περισσότερο στην Ευρώπη, δεν είχε την τύχη άλλων πιο αναγνωρισμένων μουσικών προσωπικοτήτων. Πεθαίνοντας, και έχοντας υπηρετήσει πιστά τις επιλογές της ζωής του, διανύοντας έως το τέλος τη διαδρομή του με χαμόγελο και αποφασιστικότητα, χρειάστηκε τη βοήθεια των πιστών του συντρόφων ώστε να συλλεχθούν τα χρήματα και η σωρός του να επιστρέψει στη γενέθλια Γη του στο Wichita του Kansas και να ταφεί εκεί.
Το Πνεύμα του έργου του, συντροφεύει εφ εξής τους λίγους αλλά πιστούς φίλους που δημιούργησε.
Από πλευράς μας, τιμούμε το έργο του γνωρίζοντας οι ίδιοι πόσο ζεστά και αγαπημένα αισθάνοταν κάθε φορά που επισκεπτόταν την Ελλάδα

Το τραγούδι Helicon, κυκλοφόρησε το “1988” ως το τελευταίο κομμάτι του δίσκου “Out of the Abyss”.
Όλα τα δικαιώματα του πρωτότυπου έργου, της μουσικής των στίχων και του συνοδευτικού αυτού ανήκουν στους δημιουργούς και στους νόμιμους κατόχους.

Η μετάφραση, έγινε για τον Οίκο του Θύρσου και το τμήμα Εκδόσεων “Ιδεών Άντρον”, από τον Ευάγγελο Κιούση