Γενέθλια Μνήμη, του Έλληνα που στάθηκε στο πλευρό του Πλήθωνα Γεμιστού

Η σημερινή, δεν αποτελεί κάποια ημέρα όπου θα πλημμυρίσουν το διαδίκτυο ή τα ΜΜΕ ανακοινώσεις με εγκωμιαστικούς λόγους για τη μνήμη ενός σημαντικού ανθρώπου.

Δεν θα υπενθυμίσουν πολλοί, για το πώς μπορεί να παραδειγματιστούν οι άνθρωποι
ώστε να οδηγήσουν εαυτούς και εν τω συνόλω τους προς την κατεύθυνση της πραγμάτωσης σκοπών.
Ούτε θα μιλήσουν "επίσημοι πολιτειακοί παράγοντες"  για τις αξίες και τις οδούς που αναδεικνύει το υπαρκτό παράδειγμα ζωής ενός Έλληνα, που μπορεί να ανατρέπει βίαια επιβαλλόμενα δεδομένα, με όπλο τη γραφίδα του και ιαχή μάχης τον λόγο του.

Φυσικά όμως, ένας τέτοιος άνθρωπος, ένας τέτοιος Έλληνας, δεν θα έχει ποτέ την ανάγκη του να καταστεί "όμηρος" των τετριμμένων κοσμητικών επιθέτων και των προκατασκευασμένων ανακοινώσεων των επαγγελματιών, έμφορτων καλολογικών στοιχείων, "όπως είθισται". 
Ο αυτός Έλληνας, αφήνει εαυτόν πρόσχαρα εξ αρχής, ελεύθερα αφιερωμένος στον Μοιραγέτα, ο οποίος και, 
" ὃς τά   ἀνθρώπων  οἴδεν   όσα διδόασιν αἱ μοῖραι και ὅσα μή πέπρωταί σφίσι" ( ο οποίος ξέρει τα ανθρώπινα, όσα δίδουν οι Μοίρες και όσα δεν είναι πεπρωμένα).

Σήμερα λοιπόν, η 22α Απριλίου, είναι η ημέρα, όπου τιμούμε και θυμόμαστε έναν εξ αυτών των  Ελλήνων, τον άνθρωπο που ά λ λ α ξ ε  ή δ η με το έργο του βίου του, το μέλλον και τα γεγονότα του.
Η Γενέθλια ημερομηνία του Βλάση Ρασσιά, για τον οποίον θα αποφανθεί η Ιστορία και όχι κάποιος κριτής του πληκτρολογίου.
Ο Οίκος μας, απέδωσε τα πρέποντα, συμμετέχοντας με μέλη του, στην Ιεροπραξία του επίσημου Φορέα της ΕΕΘ, του ΥΣΕΕ, και στην κατάθεση των δαφνών και των ανθών, στον Βωμό των 12 Θεών και στα Ιερά των Φρατρίων Θεών, του Απόλλωνα και Διός, στην Αγορά των Αθηναίων.

Τιμή, Δόξα, Κλέος, Μνήμη.

Natali di Roma

Auguri ai nostri Carissimi Amici dell'Associazione Tradizionale Pietas per la ricorrenza della fondazione della Città di Roma.

Wishes, to our most Beloved Friends in Associazione Tradizionale Pietas for the celebration date,of the founding of the City of Rome.

Gerard de Nerval - Οι Χίμαιρες / Les Chimeras / The Chimeras

Όσο οι άνθρωποι από-ποιούνται των ευθυνών τους για τον κόσμο τον οποίον κατεδαφίζουν με τη στάση τους, τόσο θα γεννιούνται "καταραμένοι" ποιητές, να τους ζωντανεύουν σε λίγες στροφές τις αποποιήσεις τους. Συχνά ως εφιάλτες. Άλλοτε με υψηλή συμβολιστική που δανείζει και δανείζεται από τη γλώσσα του Θεού Όνειρου. 
Μία νέα λοιπόν προσθήκη στην ψηφιακή μας βιβλιοθήκη, 7 ποιήματα, για εμάς τα καλύτερά, του Gerard de Nerval, παρμένα από το συλλογικό του έργο "Οι Χίμαιρες". Και τα 7 σε τρεις γλώσσες:
Την πρωτότυπη του ποιητή, τη Γαλλική, την Αγγλική και την Ελληνική.
Δεν διεκδικούμε κάποια "πρωτεία" με τη μεταφραστική μας απόπειρα αυτή. Περισσότερο, θέλουμε να προτρέψουμε, όσους έχουν μείνει να διαβάζουν, να ασχοληθούν με τη γενιά που σήκωσε ανάστημα μέσα από το γενικότερο κίνημα του Ρομαντισμού, και έκτοτε, ενέπνευσε ένα ετερόκλητο κρίσιμο πλήθος, που θέλησε να πλάσει μία ανώτερη συνείδηση, παλεύοντας άνισα, αλλά όχι άδοξα ή μάταια, με τις εκπτώσεις που ηθελημένα ή βίαια, οι άνθρωποι δέχονται να μαρκάρονται και να περιφέρουν για "ζωή".
Ντύσαμε τα ποιήματα αυτά, το καθένα με το δικό του θεματικό, και ευελπιστούμε, όσοι και όσες ανοίξετε αυτό το αρχείο, να αναζητήσετε τις δικές σας θύρες, που θα οδηγήσουν στο ίδιο πεδίο μάχης ιδεών, όπου κάθε ένας από τη γενιά των "καταραμένων" ποιητών σκάλισε τον δρόμο με τις πένες τους.
(Αν δεν βλέπετε το αρχείο σε προεπισκόπηση, πατήστε πάνω δεξιά το βέλος και θα ανοίξει σε νέο παράθυρο)

"Ενώ κατέβαινα πάλι προς το λιμάνι, μου έτυχε μια παράξενη περιπέτεια μέσα σ’ έναν από τους μύλους με τα έξι φτερά που διακοσμούν τόσο αλλόκοτα τα υψώματα όλων των ελληνικών νησιών. Ένας ανεμόμυλος με έξι φτερά να χτυπούν χαρούμενα τον αέρα, σαν τα μακριά διάφανα φτερά των τζιτζικιών, βλάπτει πολύ λιγότερο την προοπτική από ό,τι οι απαίσιοι μύλοι της Πικαρδίας ωστόσο και τούτοι παρουσιάζουν μέτριο θέαμα μπροστά στα επιβλητικά ερείπια της αρχαιότητας.
Δεν είναι θλιβερό να σκέφτεσαι ότι η ακτή της Δήλου είναι γεμάτη ανεμόμυλους; Οι μύλοι είναι και η μοναδική σκιά αυτών των άγονων τόπων που ήταν άλλοτε σκεπασμένοι με ιερά δάση."

-Στην περιοχή Μύλοι στην Ερμούπολη. 1851-