Η Ευρώπη, μπροστά σε καταστροφές: Πρόσωπα και απρόσωποι. Με αφορμή την πυρκαγιά στην Notre Damme

Πολύ πρόσφατα, ζήσαμε το γεγονός της πυρκαγιάς στην Γαλλία, που κατέκαυσε τον Καθεδρικό χριστιανικό ναό των Παρισίων.
Ενώ, η Ευρώπη, αντιμετωπίζει πολύ σημαντικές απειλές, και τα ζητήματα που εγείρονται προς επίλυσην είναι πραγματικα εκατοντάδες, η έννοια της καταστροφής και το σύνορό της, θολώνει δίπλα από αυτήν της ιστορικής αλλαγής.
Πολλά είναι αυτά που είναι όντως καταστροφικά για την Ευρώπη και τα Έθνη της.

Η Πολιτισμική βίαιη, για ακόμη μία φορά ιστορικά,αλλαγή, σπρωχμένη αυτή τη φορά, από δυνάμεις που ξεκίνησαν ή ωθήθηκαν από το “68” με μία ακατάσχετη και αμετροεπή αλληλουχία μηδενιστικής θέλησης, ώστε να αντικατασταθούν κοινωνικά δεδομένα και συνθήκες, που άλλα από αυτά όντως μπορεί να χρειαζόντουσαν μετατόπιση, και άλλα απλώς μπήκαν στο χωνευτήρι της ιδεοληψίας, με σκοπό όχι κάποιον διάλογο να λάβει χώρα, αλλά, απλώς να επιβληθούν στις κομφορμιστικές μάζες των σχετικά ήσυχων πληθυσμών των λαών της Μητέρας Ηπείρου.

Η όλο και πιο εντεινόμενη καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, ο πραγματικός και ξεκάθαρος εποικισμός που η οικονομική ελίτ αποφάσισε να πραγματοποιήσει, με μαζικές μεταφορές ανθρώπων από χώρες
που η ίδια αυτή ελίτ και τα εσωτερικά συμφέροντά της, φρόντισε να βομβαρδίσει και να καταστρέψει, πετώντας την ευθύνη για την διάσωση των όσων δημιούργησε στον ανθρωπισμό των εδώ πολιτών. Φυγάδες κάθε είδους, θύματα αληθινά πολέμου, ή ηττημένοι αυτών που στήριξαν τις σφαγές και τώρα κρύβονται ανάμεσα στα ίδια τα θύματά τους, οικονομικοί απλώς μετανάστες που τους έταξαν ένα "μέλλον".
 Όπως λέμε στην καθομιλουμένη, “με έναν σμπάρο..”, εδώ, το ίδιο αλλιώς:
Με “μία βόμβα, a new world order”. Αν και σε τελική ανάγνωση, αυτή “Νέα Τάξη”, είναι από πολύ, μα πολύ παλαιότερα εδώ, και απλώς τώρα ξαναζεσταίνει τις δυστοπικές μηχανές της για το επόμενο κεφάλαιο της αδηφάγου ιστορίας της.

Με αυτά περιληπτικά μόνον, ως δεδομένα, για να δώσουμε ένα δείγμα ανάγνωσης του τρόπου που βλέπουμε από πλευράς μας τα πράγματα, και χωρίς να ξεχνάμε ή να “ξεχνάμε’, ότι είμαστε Εθνικοί, και η Ιστορία μας είναι σπαρμένη με διώξεις επάνω μας, η καταστροφή δεν μας είναι μία άγνωστη έννοια, ούτε πρωτόγνωρη, και καθώς αυτήν την Πολιτισμική αποδόμηση την δεικνύουμε ούτως ή άλλως μέσα από τα τόσα και τόσα παραδείγματα, δεν μας φάνηκε καθόλου αδιάφορη η πυρκαγιά στον χριστιανικό ναό των Παρισίων,
απλώς και μόνον επειδή θα μπορούσαμε να κρύβαμε μίαν “ενδόμυχη χαρά”, επειδή καταστράφηκε ένας ναός που είχε χτιστεί επάνω σε Ελληνορωμαικά Ιερά και Βωμούς τα οποία είχαν συληθεί.
 Εκτός από εντελώς φτηνό που θα ήταν κάτι τέτοιο, θα μας ακύρωνε και ως ανθρώπους που διατηρούμε
μίαν απλή επίγνωση της Πολιτισμικής υπόστασης του Ιερού.

Εγείρουμε Βωμούς και Ιερά, με Θέληση και με ελεύθερη επιλογή, και όχι με το σφυρί και τη δάδα,
ή το καλέμι και το δάχτυλο στραμμένο σε έναν κάποιον τύραννο των ουρανών που θα πρέπει ντε και καλά
να αγαλλιάζει με την καταστροφικότητα στο όνομά του.
Ο καθεδρικός των Παρισίων, για την ήδη εύθραστη κατάσταση της Γαλατικής/Φραγκικής ταυτότητος, αποτελεί ένα σημείο αναφοράς αυτή τη στιγμή, και από πλευράς μας, δεν θα εξετάσουμε τόσο δημοσίως,
αν έχουν άδικο, και αν θα έπρεπε να σκάψουν βαθύτερα ώστε να βρουν τις Αυθεντικές Μνήμες τους σε προγενέστερες περιόδους. Αυτό το τελευταίο άλλωστε, προσπαθούμε όλοι ως Εθνικοί να επιτευχθεί να συμβεί παντού με μεθόδους και έργα Λόγου.

Για την ώρα, κάθε τι που μπορεί να βοηθήσει να μην υποσκελιστεί επιπλέον το ελάχιστο, έστω και το τόσο ελάχιστα διατηρημένο, ταυτοτικό στοιχείο, δεν θα είμαστε αυτοί που θα βοηθήσουν να πάει παρακάτω.
Ίσα-ίσα, που ακριβώς με την πυρκαγιά που κατέκαψε τον χριστιανικό ναό, τα ρεπορτάζ, οι αναρτήσεις των ΜΜΕ και των απλών ανθρώπων, εστίασαν άμεσα στο πόση Αρχαία Ιερότητα έκρυβε στα υπόγεια του, μεταδίδοντας πληροφορίες που έφταναν από τη Ρωμαική κτίση και την αυθεντική Εθνική του Ιστορία.
Το μονοθειστικό στοιχείο εδώ ήλθε εντελώς δεύτερο μπροστά στο αυθεντικά Εθνικό.

Σε ένα περιβάλλον πανευρωπαικά, που η οικονομική “αόρατη” ηγεσία, πιέζει με κάθε τρόπο
για την εξάλειψη των διακριτών Εθνών ως οντότητες, και την κοινωνική αντικατάσταση τους από “καταναλωτές-υπηκόους”, ενός οράματος στείρου και απλώς οφελιμίστικου οικονομικά,
μα και αυτό λειψό ως μία κάποια μακρινή υπόσχεση, εμείς, κάθε τί που συνιστά ένα ανάχωμα μπροστά σε αυτόν τον νέο μεσαίωνα, θα το υπερασπιζόμαστε.
Δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα στηρίξουμε έναν μηδενισμό Φρανκφούρτης, μήπως και..καταφέρουμε να ακουστούμε και εμείς στο εργοτάξιο της αποδόμησης.

Την έννοια του Ιερού θα την αναδείξουμε ως αυθεντικά και πρωταρχικά κτήμα των Εθνών.
Την δε αναζήτησή της ανάμεσα στα συσσωρευμένα υποπροιόντα του σήμερα, θα την ενισχύσουμε με κάθε μας δύναμη.Την Ιστορική Μνήμη, θα τη διατηρήσουμε ως Εθνικοί, με τα θετικά και τα αρνητικά πρόσημά της.

( Σημαντικό:
Ο Φορέας της Ελληνικής Εθνικής Θρησκείας, εξέδωσε επίσης πρώτος, προ ημερών ανακοίνωση
την οποίαν και μπορείτε να διαβάσετε και να διανέμετε πατώντας εδώ. ) 

Μας χαροποίησε και μας Τίμησε ιδιαίτερα λοιπόν, η Επίσημη απάντηση που λάβαμε από τον εν Αθήναις
Γάλλο Πρέσβη, κ.κ. Christophe Chantepy στην επιστολή συμπαράστασης μας που στείλαμε ως Οργανωμένο σύνολο Πολιτών την επομένη της πυρκαγιάς. Μας απάντησε με τη σοβαρότητα κάποιου που πραγματικά νοιάζεται για την χώρα του, και τον ευχαριστούμε για αυτό δημοσίως, μιας και κάθε τέτοιο παράδειγμα, είναι ένα Μάθημα για κάθε έναν και μία που προασπίζεται την Πατρίδα του.

Μας δείχνει επίσης τουλάχιστον, ότι ακόμη και τώρα, σε αυτά τα χρόνια, παραμένει ζώσα η φυσική ανθρώπινη ανταπόκριση, προς ένα ειλικρινές μήνυμα συμπαράστασης για ένα καταστροφικό γεγονός που επηρεάζει ένα Έθνος. Ακόμη και ανολοκλήρωτα ιδωμένο ακόμη .

Και πώς άραγε να μιλήσεις και να εξηγήσεις τί, και πόσα ακριβώς, στην αρχαιολόγο υπεύθυνη, που εξέφρασε την πικρία της για την μηδενική προσοχή από "ελληνικές εταιρίες", προς τον Παρθενώνα μετά τον κεραυνό που έπληξε τον χώρο; Του πιο αναγνωρίσιμου των Ιερών του Ελληνισμού;

Η Διευθύντρια της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αθηνών  αναφέρθηκε και στην έλλειψη προθυμίας των ελληνικών εταιρειών
να προσφέρουν ανιδιοτελώς τη βοήθειά τους ώστε να «οχυρωθεί» καλύτερα το σημαντικό μνημείο της Ακρόπολης απέναντι σε ακραία καιρικά φαινόμενα, όπως η πρόσφατη καταιγίδα κατά την οποία τραυματίστηκαν τέσσερα άτομα.Αναφέρει μάλιστα το παράδειγμα του «χειμάρρου» δωρεών από Γάλλους επιχειρηματίες μετά την καταστροφική φωτιά στην Παναγία των Παρισίων, για να τονίσει πόσο διαφορετική είναι η ελληνική αντιμετώπιση.«Ως λαός δεν έχουμε την σύμπνοια την οποία είδαμε πάρα πολύ πρόσφατα με τους Γάλλους στη Νοτρ Νταμ. Θα ήθελα μετά το γεγονός αυτό να είχε χτυπήσει το τηλέφωνο του γραφείου μου από διάφορες εταιρείες και να μου λέγανε «Κυρία Μπάνου είμαστε εδώ να σας βοηθήσουμε, είτε οικονομικά είτε σε πρακτικά θέματα». Δεν έγινε αυτό. Αντίθετα χθες τηλεφώνησε μια ισπανική εταιρεία. Το φαντάζεστε;», λέει χαρακτηριστικά η Έφορος.

Σε μία ζωγραφική αντίθεση γεγονότων και καταστάσεων, ακόμη αναμένουμε (;), μίαν οποιανδήποτε απάντηση στις σταλθείσες προτάσεις μας από τις 17 του τρέχοντος μηνός, προς τον πιθανότερο επόμενο Δήμαρχο των Αθηναίων.

Οι συγκρίσεις, καθώς οι ημέρες κυλούν σιωπηλές, αναπόφευκτα, πολλές.

Οίκος Ελλήνων Εθνικών - Θύρσος

Επιστολή του Οίκου μας, προς τον υποψήφιο Δήμαρχο Αθηναίων, Κ.Μπακογιάννη

Ο Οίκος μας, απέστειλε επισήμως επιστολή προς τον υποψήφιο Δήμαρχο των Αθηναίων,
τον Κ.Μπακογιάννη, που όπως τα στοιχεία και οι μετρήσεις δείχνουν, πρόκειται να είναι
άνευ κάποιας εκπλήξεως, η κεφαλή της  επόμενης Δημοτικής αρχής.
Για αυτό και η επιστολή δεν είναι γενικώς και προς τους υπόλοιπους υποψήφιους, οι οποίοι βεβαίως αν λάβουν γνώση αυτής, ευπρόσδεκτη η όποια επικοινωνία τους ώστε να γνωστοποιήσουν τις όποιες τυχόν θέσεις τους.
Αδιαφορώντας καταρχήν για τα όποια παραταξιακά τεκταινόμενα της σύγχρονης πτωτικής πολιτικής ζωής, που έχουν αποδείξει προ πολλού την απόσταση που χωρίζει τους ανθρώπους
 της κεντρικής πολιτικής σκηνής από τους Πολίτες, επιλέξαμε να επιμένουμε στην
ευγενή άσκηση Λόγου, ως προς τα διαδραματιζόμενα της Πόλεως.
Δεν "ελπίζουμε" κάτι. Και σε καμία περίπτωση δεν παρακαλούμε για το αυτονόητο.
Αντιθέτως, το εγείρουμε, ακριβώς επειδή έχει σχεδόν εκλείψει, και αντικατασταθεί με ένα συνονθύλευμα επιθυμιών, διαπλεκόμενων συμφερόντων, κακώς εννοούμενου ωφελιμιστικού λαϊκισμού, παραταξιακής ατζέντας, κακοήθειας κλπ.
Η άσκηση λοιπόν κριτικής, είναι εύκολη και ενδεχομένως ξεχνιέται γρήγορα.
Η παρουσία με Ευθύνη και η διάθεση ο Λόγος να μετατρέπεται σε Πράξεις, είναι το ζητούμενο.
Το αν θα απαντηθεί -και πώς- ή όχι η επιστολή μας, για την ώρα άγνωστο.
Εμείς, ως Πολίτες, και δη ως Εθνικοί, σε κάθε περίπτωση, εγείρουμε το αυτονόητο,
ξανά και ξανά.
 

…………………………………..

Κύριε Μπακογιάννη.

Όπως όλα δείχνουν, πρόκειται να είστε ο επόμενος δήμαρχος της Πόλεως των Αθηνών.
Μία Πόλη, η οποία έχει επίσημα καταγεγραμμένη και τεκμηριωμένη Ιστορία,
παραπάνω από 5000 έτη, με έρευνες να προτείνουν μίαν ακόμη μεγαλύτερη σε διάρκεια
ιστορική συνέχεια.
Αυτό από μόνο του θα ήταν αρκετό, δίχως καν να χρειαστεί να κάνει κάποιος μίαν
αναδρομή στα επιτεύγματα των ανθρώπων που έζησαν και δημιούργησαν στη Γη της
 για να προκαλέσει θαυμασμό και δέος ευθύνης.
Ακόμη και ο πλέον αστόχαστος άνθρωπος ενδεχομένως, μπορεί να απαριθμήσει μερικά
μόνον από τα γεγονότα-ορόσημα, και έστω κάποιους από τους επιφανείς ανθρώπους,
άντρες και γυναίκες που έλαβαν μέρος στη διαδραμάτισή τους, με επίκεντρο την Πόλη.
Η αξία των Αθηνών, τόσο για την Ελλάδα όσο και για την Ευρώπη, από κοινού με τους Δελφούς,
την Ολυμπία, τις Βεργίνες, την Θήβα, την Σπάρτη, τις Μυκήνες,
 και τις άλλες τικτουσών Ιστορίας Πόλεις μας, είναι πραγματικά ανυπέρβλητη και ανυπολόγιστη.
Ως Πολίτες, οι οποίοι δεν επιθυμούμε απλώς να επιλέγουμε αντιπροσώπους,“ελπίζοντας” ότι απλώς θα κάνουν έστω “κάτι από το τίποτε”, ούτε να μένουμε παθητικοί δέκτες μιας πραγματικότητας
που άλλοι την ετοιμάζουν και εμείς απλώς θα την υποστούμε, επιλέγουμε να σας
στείλουμε αυτή την επιστολή, με κάποιες μόνον προτάσεις και θέσεις, για τις οποίες θα επιθυμούσαμε μία κάποιαν απάντηση.
Έστω και απορριπτική επί των όλων. Αυτό θα ήταν έστω ένα πρώτο “κάτι” απέναντι στον
ξύλινο λόγο της προεκλογικής δήθεν ευγένειας και επικοινωνίας, και της υστερική απώθησης
και της παγερής επακόλουθης σιωπής αμέσως μετά.
Από τις έως τώρα θέσεις σας και εξαγγελίες, όπως τις έχουμε δει στα ΜΜΕ, πέραν από οτιδήποτε άλλο, “πράσινο”, “ασφάλεια”, “έργα”, κάτι που μάλλον θα συμφωνούσατε ότι θα έπρεπε να
υπήρχαν από προχθές ήδη, (αλλά ποιος ασχολήθηκε πράγματι με τον Πολίτη εκτός από τις προσωπικές επιδιώξεις και τις κρυφές ατζέντες των πολιτευτών;), θα θέλαμε να θίξουμε και τα παρακάτω για τα οποία ζητούμε και τις θέσεις σας ως ο προφανώς, επόμενος επικεφαλής Δημότης.

Σε όλες τις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, ή και σε σημαντικές πόλεις, υπάρχει συνήθως ένα γλυπτό, ευμεγέθες και σε ρεαλιστικό ύφος, του ιδρυτή της Πόλεως.
Η Αθήνα, με το βάρος των τόσων αιώνων, όπου μόνον οι προτομές των επιφανών ανδρών και γυναικών, θα μπορούσαν να την έχουν καταστήσει μίαν ζωντανή ροή αποτύπωσης, και όχι απλώς Μουσείο, μιας και αυτά συνήθως προσφέρονται, ή έτσι έχουμε συνηθίσει, για περασμένα
και απλώς διασωζόμενα.
Η Πόλη μας, εκτός από ένα πολύ όμορφο μεν, αλλά πολύ μικρό δε, άγαλμα του Θησέως,
του Ιδρυτή της, έξω από τον ομώνυμο σταθμό του ΗΣΑΠ, το οποίο αποτελεί σημείο
για πώληση ναρκωτικών ουσιών, ουρητήριο, και πνίγεται στην βρώμα, έχει ακόμη ένα,
με την επωνυμία μόνον του Θησέα, έξω από το Δημαρχείο στην Πλατεία Κοτζιά,
το οποίο ομοιάζει απλώς με έναν σμιλεμένο επιτηδευμένα ασχημάτιστο κύβο,
και που δικαίως κανείς δεν το αναγνωρίζει για το πρόσωπο που υποτίθεται ότι παριστάνει.
Η Πόλη μας, εξ Ολοκλήρου, έχει το ίδιο ακριβώς πρόβλημα κύριε Μπακογιάννη.
Πάσχει στη Μορφή της. Ακόμη και στο ποιο φωτισμένο σημείο της, δείχνει ως ένα τέρας απλώς,
το οποίο δεν μπορεί να τακτοποιήσει τον σκουπιδότοπό του, ο οποίος βρίσκεται
εγκαθιδρυμένος μέσα σε ένα Ανάκτορο.
Έχετε δει αλήθεια, το εσωτερικό του Δημαρχείου;
Θυμίζει εντός του, ένα βρώμικο και ξεπεσμένο παλαιό ξενοδοχείο στο οποίο περιφέρονται
τριγύρω του μικροπαραβάτες, ασθενείς άνθρωποι και απόκληροι για τους οποίους
ουδείς φροντίζει, παρά μόνον παρατηρεί να στοιβάζονται και να αποθέτουν την
σκληρή μίζερη καθημερινότητά τους..
Μπορεί να ακούμε διαρκώς για τις πασχίζουσες προσπάθειες, ειδικά της απελθούσας αρχής
του κ.Καμίνη, να θέλει να μετατρέψει την Αθήνα σε ένα “κοσμοπολίτικο/πολυπολιτισμικό” χώρο, κάτι που δεν μας ρώτησε αν και πόσο το επιθυμούμε, ούτε μας είπε από που του ήλθε η έμπνευση πέραν της Νέας Υόρκης που έκανε παραλληλισμούς διαρκώς παραλείποντας να μας θυμίζει
το είδος της ζωής και την ποιότητα που απορρέει εκεί,, και που ως αποτέλεσμα η δραστηριότητα
είχε αυτό που όλοι ζούμε για το πώς του βγήκε.
Τα ακούμε λοιπόν αυτά, αλλά κατά τη γνώμη μας, κανένας δεν μπορεί να μετατρέψει
την Αθήνα σε τίποτε άλλο από αυτό που ήδη είναι. Μία Μήτρα, και Ιστορικό επίκεντρο,
που έχει τη δυνατότητα να τακτοποιεί ορθά τα δεδομένα της, αρκεί να σεβαστεί κανείς,
και να είναι ικανός για αυτό, την όλη Ιστορία της.
Η μία πρότασή μας λοιπόν, ενδεικτική της Ταυτότητας, του Σεβασμού των Αιώνων της,
και του βεληνεκούς της αξίας της, είναι ακριβώς αυτή:
Ένα αξιόλογο γλυπτό, με μορφή, και όχι ντανταισμούς, του Ιδρυτή της Πόλης μας
σε περίοπτη και κεντρική θέση.
 Και από εκεί, η Μορφή να μπορέσει να δώσει σχέδιο σε κάθε δυνατή γωνία της.
Αξιοποιώντας την τεχνολογία, τα όποια νέα μέσα και δυνατότητες, αλλά,
και τις δυνατότητες συμμετοχής των ίδιων των Πολιτών.   
Η Μορφή κύριε Μπακογιάννη, έχει δύναμη. Προσδίδει ομορφιά, ενώ το μη σχήμα,
προσδίδει ακριβώς αυτό. Ασχήμια.
Δεν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε που αποτέλεσε είδηση στα ΜΜΕ,
η δράση δύο Ισπανών καλλιτεχνών των “γκράφιτι”, οι οποίοι έδωσαν χρώμα και μορφή
σε τοίχους και ταπεινά στοιβαζόμενα κοντέινερ, με απεικονίσεις από την Ελληνική Ιστορία,
προσδίδοντας στον Κλασικισμό μία σύγχρονη οπτική, και μετέτρεψαν το πασιφανές άσχημο σε θελκτικό. Μόνο και μόνον με ταπεινά σπρέι. Και Τέχνη.
Και όσο μιλάμε για άσχημο, θα σας επισημάνουμε ένα ακόμη παράδειγμα, στον δρόμο
της οδού Σταδίου, μετά τα τραγικά γεγονότα της δολοφονίας εργαζομένων στην Μαρφίν από πυρκαγιά, τα εναπομείναντα ερείπια των κατεστραμμένων κτηρίων, κουφάρια αφημένα στον άνεμο, έχουν “ξεχαστεί” επί τόσα χρόνια, χωρίς την παραμικρή μέριμνα αποκατάστασης
ή διάσωσης αρχιτεκτονικών μελών τους, ή, έστω μίας κάποιας αξιοπρεπούς απόκρυψης,
έως την τελική απόφαση για το μέλλον τους.
Η οσμή από το κάτουρο στα ελενίτ της περίφραξης σε πνίγει, τα σκουπίδια
και οι βρώμικοι τοίχοι τριγύρω μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι το ίδιο.
Άστεγοι και ποντίκια σε κάθε παράδρομο. Όνειδος για τον Άνθρωπο.
Ξανά κύριε Μπακογιάννη: Τολμήστε να δώσετε Μορφή στην Πόλη μας.
Ως ζώντας οργανισμός που ξανανιώνει, η Πόλη θα πάρει αναγκαίες ανάσες για να σταθεί
στα πόδια της εκ νέου.
Θα μπορούσαμε να αναφερθούμε πραγματικά σε μία ατελείωτη σειρά από προβλήματα
που θα όφειλε μία Δημοτική Αρχή να παρέμβει, αλλά θα μείνουμε σε ότι είπαμε,
προσθέτοντας απλώς επιγραμματικά, άλλα τα παρακάτω:
Εθνικός Κήπος, και Πεδίον του Άρεως.
Για τον Εθνικό Κήπο, (ο οποίος ευτυχώς σώθηκε το πράσινό του από την επιθυμία της απελθούσας αρχής όπου σχεδίαζε να ξεριζώσει ένα σημαντικό μέρος του φυτικού πλούτου για να το δώσει για έκθεση μοντέρνας τέχνης...), οι δυνατότητες αναβάθμισης και ανάπλασης, είναι πολλές,
και κυρίως, από όσο μπορούμε να κρίνουμε αρκετά οικονομικές.
Για το Πεδίον του Άρεως, ίσως δεν χρειάζεται να πούμε παραπάνω κάτι από την απλή μόνον αναφορά του. Χρειάζεται διάσωση, και με τη σειρά του θα δώσει ζωή ακόμη και στη νεκρή ομολογουμένως πλέον, οδό Πατησίων.
Παραδειγματιστείτε ενεργά και με ειλικρίνεια από την άμεση, καίρια και σωστή φυσικά, αντίδραση των Γάλλων Πολιτών του Παρισίου, να σπεύσουν με πόνο αλλά αποφασιστικότητα, να διασώσουν και να αποκαταστήσουν τον Καθεδρικό της Notre Dame, αφού αυτό το Μνημείο, είναι τώρα η Καρδιά της Πόλης, και ίσως, ολόκληρης της Γαλλίας.
Μπροστά σε αυτή την ζέση για να ξαναδοθεί Μορφή και να διασωθεί η Ταυτότητα της Πόλης, κανείς, και κυρίως ο επικεφαλής Δημότης, δεν μπορεί να προτάσσει καμία ουσιώδη δικαιολογία.

Ευελπιστούμε για μίαν απάντησή σας, μίαν όποια όπως είπαμε ήδη, και αν σας ενδιαφέρει, ξεπερνώντας το πολιτικό κόστος του να απαντάτε σε...Παγανιστές, από πλευράς μας, είμαστε πρόθυμοι ως οργανωμένο σύνολο Πολιτών, να συντάξουμε έναν πλήρες
κατάλογο με προτάσεις μας, ακόμη και για το πιθανό κόστος παρεμβάσεων,
αλλά, και για τα οφέλη, τα οποία εκτός από οικονομικά, πάνω από όλα,
και το κυριότερο όλων, θα είναι Πολιτισμικά.

Για τον Οίκο Ελλήνων Εθνικών - Θύρσος
(υπογραφή)


(Ακολουθούν φωτογραφίες ενδεικτικές στα αναφερόμενα στην επιστολή)

Νέο Περιοδικό από τον Οίκο του Θύρσου: Pyra

Ανάμεσα σε αναρτήσεις επί αναρτήσεων κάθε ύφους, θεματολογίας και ποιότητας,
στον χαοτικό δαιδαλώδες ιστό του διαδικτύου, και με επίγνωση για το πόσο δύσκολο είναι
όχι μόνον να φτάσει εις γνώσιν των οποιονδήποτε μία συγκροτημένη εργασία κάποιων σελίδων,
και να αφιερωθεί το ελάχιστο του χρόνου ανάγνωσης που απαιτείται,αλλά να ενεργοποιηθεί
έστω,κάποιου είδους ενδιαφέρον μπροστά σε φανταχτερές ιστοσελίδες με φωτογραφίες και
αναφορές που κλωτσάνε απευθείας στο ένστικτο, με τρόμο ή λαγνεία εναλλάξ ή
και σε συνδυασμό,εμείς, με ηρεμία, παρ όλη την σφοδρή πίεση της καθημερινότητας
του καθενός μας, συγκεντρωθήκαμε και εργαστήκαμε ώστε να ετοιμάσουμε τη
διάδοχη περιοδική έκδοση του Οίκου του Θύρσου.

Ξεκινάμε, ευελπιστούμε, μία ισορροπημένη διάταση στον Χρόνο, ακριβώς όπως
και το ταξίδι ενός ανθρώπου. Το σώμα στο “εδώ” η Ψυχή ήδη ταξιδεμένη
από “πριν” και τα έργα του, γινόμενα διαρκώς,
σε ένα ακόμη άγνωστο αποτέλεσμα, σκιαγραφούν με Θέληση το Μέλλον..
Ένα συνολικό πεδίο ενέργειας χώρου και χρόνου.

Ένα Αρχαίο Μέλλον, με σημείο μόνον, ως προσωρινή “στάση,” το διαρκώς αποθνήσκων, “τώρα”.

Το πόσο καλαίσθητο είναι το παρασχεθέν υλικό μας,χρήσιμο ή όχι ως σύνολο Λόγου,
είναι για τον κάθε έναν και την κάθε μία αναγνώστη και αναγνώστρια,ένα προσωπικό θέμα που
απλώς μένει να φανεί το διαπιστώσει.

Κατά τη διαδικασία της συγγραφής και του δημιουργικού,προφανώς και ελπίζαμε
ότι θα είναι αρεστό όπως το βλέπαμε να γεννάται, κεφάλαιο ανά κεφάλαιο,αλλά επιλέξαμε
να είναι ακριβώς όπως μας βγαίνει, δίχως κάποια προσπάθεια με κάποιου είδους τετριμμένα “κόλπα”,
ώστε να στρογγυλέψει,τρόπω τινά,η συνολική εικόνα του.

Προφανώς επίσης, και δεν διεκδικούμε κάποιου είδους “δάφνες” επαγγελματικής συγγραφής.
Το έχουμε ξαναπεί στο παρελθόν.
Όμως,δεν παύουμε να διεκδικούμε σε συγκεκριμένη βάση θέσεων,και κυρίως υπεύθυνα,
την παλινόρθωση αυτού που αποτελεί το υλικό του Πολιτισμού. Τον αυθεντικό Εθνισμό μας.
Της Ελλάδος και των Εθνών της Ευρώπης, και όχι μόνον αυτής.

Μπορεί λοιπόν να διανύουμε μία περίοδο όπου οι φωτογραφίες και τα πρόχειρα βίντεο,
έχουν σχεδόν αντικαταστήσει το βάρος του γραπτού λόγου,και πλέον ο χρόνος να μοιάζει “λίγος”,
προσπαθώντας κάθε μία και ένας,να συμπιέσουν πολλές,και εν πολλοίς,άχρηστες πληροφορίες
που μας βομβαρδίζουν,και έτσι να παραμένουν διαρκώς με το κεφάλι τους ως σκουπιδοτενεκές,
πασχίζοντας να χωρέσουν ότι προλαβαίνουν,αλλά εμάς δεν θα μας αποτρέψει αυτό από το προσφέρουμε
το καλύτερο δυνατόν που μπορούμε,σε...κουραστικό γραπτό λόγο.

Είναι χρέος και κυρίως καθήκον, όσο η καταφανής πτώση παντού εξαπλώνεται με
ραγδαίους ρυθμούς,να προσπαθεί κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος, ώστε να προσθέτει
στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς,όσο το δυνατόν περισσότερη Ποιότητα μπορεί.
Θα έλθει η στιγμή,-και δεν αποτελεί κάποια καταθλιπτική ευχή αυτό,αλλά μία βεβαιότητα-
όπου η ισορροπία θα επανέλθει,όπως πάντοτε γίνεται ανά το πέρασμα των ετών,
και τότε, η πλευρά της ποιότητος και του Κάλλιστου,θα προσφέρει εκ νέου,
μικρότερης ή μεγαλύτερης αξίας θησαυρούς από όσους έχουν προσεκτικά φυλαχτεί.

Μας είναι αρκετό να γνωρίζουμε και να πιστεύουμε από πλευράς μας,
ότι ένα ελάχιστο μόνον μερίδιο αυτού,θα έχουμε συνεισφέρει και εμείς με κάποιον τρόπο.
Και μία Ψηφίδα μόνον,μπορεί να κάνει τη διαφορά στην Όψη του Μέλλοντος.
Μέσα λοιπόν από τις διαδικτυακές μας εκδόσεις,το “Ιδεών Άντρον”,προσφέρουμε
τη νέα μας συλλογική εργασία,με το περιοδικό μας, τιτλοφορημένο, “Πυρά”/”Pyra”.

Καλήν Ανάγνωση.

http://thyrsos.gr/zine.html

Περιεχόμενα τεύχους:
1) Για την αυθεντική Παράδοση που αγωνιζόμαστε ως Εθνικοί
    κείμενο του Alain de Benoist
2) Απόσπασμα από το έργο του William Miller
    “Η Ελλάς επί των Βυζαντινών”
3) “Burning Heretics” lyrics by Apoptygma Berzerk (English)
4) O Κόμης Dahlberg και η συνεισφορά του στη Σουηδική Μνήμη
5) Ύμνος στη Θεά Εστία του Αριστόνοου
6) “Εύφημος Μνεία” στον Richard Livingstone
7) Ακαδημαϊσμός και Νεοκλασικισμός
8) Η συμμετοχή των Πληθωνιστών στις τελευταίες μάχες
     του 15ου αιώνα κατά των Οθωμανών
9) “Υπατία”- Ποίημα του Leconte de Lisle (Francais,Ελληνικά)
10) Ζώντας ως Πολεμίστρια στον σύγχρονο κόσμο
11) Με το Μάτι της Θύρσης
12) Ο Θεός Θωρ, και οι ναυτικοί τον Μεσαίωνα (English, Francais, Ελληνικά)
13) Το Ιερό της Νύμφης των Αθηνών διαμέσου των αιώνων
14) Κατάκτησε ή πέθανε
15) Γλώσσα και Ταυτότητα
16) Ύμνος στον Θεό Δία του Κλεάνθους (English, Ελληνικά)
17) Ύμνος στην Θεά Αφροδίτη της Σαπφούς (English, Italian, Ελληνικά)
18) Ύμνος στον Θεό Ήλιο του Μαρτιανού Καπέλλα (English, Latin, Ελληνικά)
19) Τέχνας κατεργάζεστε: Solis in Antris
20) Η Κατάρα του Πεύκου