Έφτασε εκ νέου η εποχή της Συγκομιδής και της φαινομενικής
και τόσο αναγκαίας απόσυρσης.
Ο αισθητός Ήλιος στον Ουρανό, έφτασε σχεδόν ήδη, το Σημείο του για αυτό.
Ελάχιστες ώρες μόνον μακριά του.
Οι περισσότεροι από εμάς, όσοι βαδίζουμε στην προσπάθεια για την
προστασία και την αποκατάσταση των Εθνικών Παραδόσεών μας, δεν είμαστε
άνθρωποι του Αγρού, και η επαφή μας με τη Μητέρα Γη, συναντά πολλά εμπόδια ή ενδιάμεσα τροποποιημένα μέσα, τα οποία δυσκολεύουν κατά κάποιον τρόπο, την αμεσότητα της βίωσης της Συγκομιδής. Συχνά, παραμονεύει μόνον μία επιθετικότητα κατά τη στιγμή της απόσυρσης,
αφήνοντας μας μία ακατανόητη αίσθηση ενός κενού.
Είναι αναγκαίο λοιπόν, να σταθούμε σε αυτό, και να παρατηρήσουμε, και να χαρτογραφήσουμε
αυτό το υπολογίσιμο πεδίο, που μόνον κενότητα δεν αποτελεί.
Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και οι άνθρωποι της υπαίθρου, καθώς ο πολιτισμός των πόλεων έχει εισβάλλει κατά πολύ στα εδάφη τους, ακόμη και αυτοί, δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να ισορροπήσουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους με το "είναι" του τί διαπράττουν καθημερινώς
ως Ιερό.
Έχουμε την γνώμη, και αρκετά ισχυρή ως θέση, ότι το διαφορετικό αξιακό που οδηγεί τον άνθρωπο είναι από μόνο του ικανό, αν τεθεί σωστά και ενεργοποιηθεί, να αποκαταστήσει αυτό το πνευματικό κενό, πολύ άμεσα και πλέον αποτελεσματικά, αποκλείοντας ταυτόχρονα κάθε κίνδυνο για τη δημιουργία συναισθηματικών φαντασιώσεων και απλής απόπειρας αντιγραφής του πώς
"μάλλον θα δείχνει μία όψη ζωής- βιώματος του Ιερού".
Αυτής της κακότεχνης και αλλοπρόσαλλης απόπειρας που συχνά έχουμε παρατηρήσει να συμβαίνει, η οποία στερείται ακόμη και μία βάση ενός ίσως πιθανού ρομαντισμού.
Δεν χρειαζόμαστε ουσιαστικά καμία "απόδειξη" φωτογραφικών στιγμιότυπων με μισό-αρχαιότροπα μισό-σύγχρονα κατασκευασμένα ενδύματα ή αντικείμενα, δεν χρειαζόμαστε δυσνόητες επεξηγήσεις των όσων έχουν ήδη βιώσει εκατομμύρια άνθρωποι πριν από εμάς πριν μερικές χιλιάδες χρόνια.
Όσοι στέκονται μόνον σε αισθητά ενδιάμεσα, γρήγορα θα μείνουν από δυνάμεις.
Δεν χρειάζεται, σε καμία περίπτωση, η άρνηση του τόπου και του χρόνου που ζούμε ώστε να είμαστε συνδεδεμένοι με τη διαδικασία αποκατάστασης.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε την λανθασμένη και πολύ επικίνδυνη απόπειρα να διαχωρίσουμε διανοητικά το τώρα που ζούμε, με τα τεχνολογικά επιτεύγματα των επιστημών, νομίζοντας ότι έτσι θα είναι μία σύντομη οδός για την επαναφορά προς μία Υγιή καθημερινότητα.
Κάτι τέτοιο, αν το πάρει κανείς πολύ σοβαρά ως απόπειρα, θα τον οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, έγκλειστο σε κάποιο ψυχιατρείο.
Οι απόπειρες αισθητικού πρωτογονισμού, ή έστω τα μισό-ασυνείδητα ψυχολογικά πισωπατήματα στο χρόνο, μέσα από την ασφάλεια κάθε είδους σύγχρονων ανέσεων, και χωρίς καμία διάθεση αποστέρησής τους, αν δεν είναι αστεία, είναι σίγουρα άδεια από κάθε νοηματοδότηση.
Καμία ανάγκη δεν σπρώχνει κανέναν να προσποιείται ότι τηλεμεταφέρεται ανά τις εποχές, παρά
μόνον η τωρινή του βαρεμάρα, ή, η πλήρης αίσθηση προοπτικής στο "εδώ" και στο μέλλον.
Τί δημιουργούμε λοιπόν, και τί αναζητούμε;
Η θέσπιση και το βίωμα του α ξ ι α κ ο ύ των Παραδόσεων, είναι ο Σπόρος που θα φέρει την Σοδειά και θα συλλεχθεί η Συγκομιδή, αποκαθιστώντας την Ισορροπία.
Είναι ο αναγκαίος κόπος, όπως αυτός που κάνει ο άνθρωπος στο ύπαιθρο, πασχίζοντας όλο το έτος για αυτή η στιγμή, ώστε να είναι προετοιμασμένος κάθε χειμώνα, που αναγκαία και αυτός έρχεται στην περίοδο κυριαρχίας που πρέπει.
Το ίδιο λοιπόν το άροτρο, που πλέον έχει μηχανικά αναβαθμιστεί και κάνει ευκολότερη τη διαδικασία και πλουσιότερη τη σοδειά, έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο-αγρότη που θα γνωρίζει όχι μόνον να το χειριστεί, αλλά, και να σεβαστεί τη διαδικασία, την Γη που του προσφέρει, το νερό που θα ποτίσει το χωράφι του, τους ανθρώπους που θα διατεθούν τα τρόφιμα που θα παραχθούν. Το ίδιο και οι άνθρωποι που θα απολαύσουν τους καρπούς αυτούς.
Το ίδιο αξιακό, θα τους δίνει κατανόηση της διαδικασίας και θα αποδίδουν
τα εύσημα και τη σεβαστικότητα που οφείλουν προς αυτούς που τους παρέχουν.
Κάθε Φθινόπωρο, ανοίγει η οδός του φαινομενικού δρόμου της φθοράς και του θανάτου.
Μία διαδικασία αναγκαίας εναλλαγής της μορφής, αλλά όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, ανανέωσης της διαδικασίας και σε πνευματικό επίπεδο.
Είναι οι δυσκολίες του σκοταδιού και του κρύου που μας βοηθούν να εφευρίσκουμε
όχι μόνον τους τρόπους διευκόλυνσης τεχνικά της διαδικασίας, αλλά, και κατανόησης
του πώς, του γιατί.
Κατανόησης ότι η ισορροπία θα έλθει από τις δικές μας αποφάσεις, από τη συνειδητή αλλαγή της στάσης μας. Όχι μπροστά στο τίμημα μιας "τιμωρίας", αλλά μπροστά στο βίωμα του Ιερού και της Ισορροπίας.
Οι Ταξιθέτες Θεοί συνεχίζουν να διατηρούν την ευτακτικότητα των αλλεπάλληλων στιγμών,
και το αμετακίνητο των Νόμων τους.
Στο επίπεδο της ύπαρξης των μορφών, στο δικό μας επίπεδο, οι αποφάσεις μας, παραμένουν η δική μας επιλογή, είτε προς την Ισορροπία, είτε προς τους κλυδωνισμούς μας.
Η Θεά Δήμητρα δεν θα στερήσει τα αγαθά της από εμάς.
Την γεύση τους όμως, μπορούμε να την αποστερηθούμε
αν δηλητηριάζουμε το χώμα κατά τη διαδικασία του έργου μας, απόρροια της δηλητηρίασης του πνεύματός μας από κάθε λανθασμένη μας απόφαση.
Ευχόμαστε Υγιή Νου, Σώμα και Πνεύμα για την Ισημερία του Φθινοπώρου
στους Οίκους των Εθνικών.
Από τον Οίκο του Θύρσου.
και τόσο αναγκαίας απόσυρσης.
Ο αισθητός Ήλιος στον Ουρανό, έφτασε σχεδόν ήδη, το Σημείο του για αυτό.
Ελάχιστες ώρες μόνον μακριά του.
Οι περισσότεροι από εμάς, όσοι βαδίζουμε στην προσπάθεια για την
προστασία και την αποκατάσταση των Εθνικών Παραδόσεών μας, δεν είμαστε
άνθρωποι του Αγρού, και η επαφή μας με τη Μητέρα Γη, συναντά πολλά εμπόδια ή ενδιάμεσα τροποποιημένα μέσα, τα οποία δυσκολεύουν κατά κάποιον τρόπο, την αμεσότητα της βίωσης της Συγκομιδής. Συχνά, παραμονεύει μόνον μία επιθετικότητα κατά τη στιγμή της απόσυρσης,
αφήνοντας μας μία ακατανόητη αίσθηση ενός κενού.
Είναι αναγκαίο λοιπόν, να σταθούμε σε αυτό, και να παρατηρήσουμε, και να χαρτογραφήσουμε
αυτό το υπολογίσιμο πεδίο, που μόνον κενότητα δεν αποτελεί.
Σε πολλές περιπτώσεις, ακόμη και οι άνθρωποι της υπαίθρου, καθώς ο πολιτισμός των πόλεων έχει εισβάλλει κατά πολύ στα εδάφη τους, ακόμη και αυτοί, δυσκολεύονται να κατανοήσουν και να ισορροπήσουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους με το "είναι" του τί διαπράττουν καθημερινώς
ως Ιερό.
Έχουμε την γνώμη, και αρκετά ισχυρή ως θέση, ότι το διαφορετικό αξιακό που οδηγεί τον άνθρωπο είναι από μόνο του ικανό, αν τεθεί σωστά και ενεργοποιηθεί, να αποκαταστήσει αυτό το πνευματικό κενό, πολύ άμεσα και πλέον αποτελεσματικά, αποκλείοντας ταυτόχρονα κάθε κίνδυνο για τη δημιουργία συναισθηματικών φαντασιώσεων και απλής απόπειρας αντιγραφής του πώς
"μάλλον θα δείχνει μία όψη ζωής- βιώματος του Ιερού".
Αυτής της κακότεχνης και αλλοπρόσαλλης απόπειρας που συχνά έχουμε παρατηρήσει να συμβαίνει, η οποία στερείται ακόμη και μία βάση ενός ίσως πιθανού ρομαντισμού.
Δεν χρειαζόμαστε ουσιαστικά καμία "απόδειξη" φωτογραφικών στιγμιότυπων με μισό-αρχαιότροπα μισό-σύγχρονα κατασκευασμένα ενδύματα ή αντικείμενα, δεν χρειαζόμαστε δυσνόητες επεξηγήσεις των όσων έχουν ήδη βιώσει εκατομμύρια άνθρωποι πριν από εμάς πριν μερικές χιλιάδες χρόνια.
Όσοι στέκονται μόνον σε αισθητά ενδιάμεσα, γρήγορα θα μείνουν από δυνάμεις.
Δεν χρειάζεται, σε καμία περίπτωση, η άρνηση του τόπου και του χρόνου που ζούμε ώστε να είμαστε συνδεδεμένοι με τη διαδικασία αποκατάστασης.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε την λανθασμένη και πολύ επικίνδυνη απόπειρα να διαχωρίσουμε διανοητικά το τώρα που ζούμε, με τα τεχνολογικά επιτεύγματα των επιστημών, νομίζοντας ότι έτσι θα είναι μία σύντομη οδός για την επαναφορά προς μία Υγιή καθημερινότητα.
Κάτι τέτοιο, αν το πάρει κανείς πολύ σοβαρά ως απόπειρα, θα τον οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια, έγκλειστο σε κάποιο ψυχιατρείο.
Οι απόπειρες αισθητικού πρωτογονισμού, ή έστω τα μισό-ασυνείδητα ψυχολογικά πισωπατήματα στο χρόνο, μέσα από την ασφάλεια κάθε είδους σύγχρονων ανέσεων, και χωρίς καμία διάθεση αποστέρησής τους, αν δεν είναι αστεία, είναι σίγουρα άδεια από κάθε νοηματοδότηση.
Καμία ανάγκη δεν σπρώχνει κανέναν να προσποιείται ότι τηλεμεταφέρεται ανά τις εποχές, παρά
μόνον η τωρινή του βαρεμάρα, ή, η πλήρης αίσθηση προοπτικής στο "εδώ" και στο μέλλον.
Τί δημιουργούμε λοιπόν, και τί αναζητούμε;
Η θέσπιση και το βίωμα του α ξ ι α κ ο ύ των Παραδόσεων, είναι ο Σπόρος που θα φέρει την Σοδειά και θα συλλεχθεί η Συγκομιδή, αποκαθιστώντας την Ισορροπία.
Είναι ο αναγκαίος κόπος, όπως αυτός που κάνει ο άνθρωπος στο ύπαιθρο, πασχίζοντας όλο το έτος για αυτή η στιγμή, ώστε να είναι προετοιμασμένος κάθε χειμώνα, που αναγκαία και αυτός έρχεται στην περίοδο κυριαρχίας που πρέπει.
Το ίδιο λοιπόν το άροτρο, που πλέον έχει μηχανικά αναβαθμιστεί και κάνει ευκολότερη τη διαδικασία και πλουσιότερη τη σοδειά, έχει ανάγκη από έναν άνθρωπο-αγρότη που θα γνωρίζει όχι μόνον να το χειριστεί, αλλά, και να σεβαστεί τη διαδικασία, την Γη που του προσφέρει, το νερό που θα ποτίσει το χωράφι του, τους ανθρώπους που θα διατεθούν τα τρόφιμα που θα παραχθούν. Το ίδιο και οι άνθρωποι που θα απολαύσουν τους καρπούς αυτούς.
Το ίδιο αξιακό, θα τους δίνει κατανόηση της διαδικασίας και θα αποδίδουν
τα εύσημα και τη σεβαστικότητα που οφείλουν προς αυτούς που τους παρέχουν.
Κάθε Φθινόπωρο, ανοίγει η οδός του φαινομενικού δρόμου της φθοράς και του θανάτου.
Μία διαδικασία αναγκαίας εναλλαγής της μορφής, αλλά όπως και σε κάθε άλλη περίπτωση, ανανέωσης της διαδικασίας και σε πνευματικό επίπεδο.
Είναι οι δυσκολίες του σκοταδιού και του κρύου που μας βοηθούν να εφευρίσκουμε
όχι μόνον τους τρόπους διευκόλυνσης τεχνικά της διαδικασίας, αλλά, και κατανόησης
του πώς, του γιατί.
Κατανόησης ότι η ισορροπία θα έλθει από τις δικές μας αποφάσεις, από τη συνειδητή αλλαγή της στάσης μας. Όχι μπροστά στο τίμημα μιας "τιμωρίας", αλλά μπροστά στο βίωμα του Ιερού και της Ισορροπίας.
Οι Ταξιθέτες Θεοί συνεχίζουν να διατηρούν την ευτακτικότητα των αλλεπάλληλων στιγμών,
και το αμετακίνητο των Νόμων τους.
Στο επίπεδο της ύπαρξης των μορφών, στο δικό μας επίπεδο, οι αποφάσεις μας, παραμένουν η δική μας επιλογή, είτε προς την Ισορροπία, είτε προς τους κλυδωνισμούς μας.
Η Θεά Δήμητρα δεν θα στερήσει τα αγαθά της από εμάς.
Την γεύση τους όμως, μπορούμε να την αποστερηθούμε
αν δηλητηριάζουμε το χώμα κατά τη διαδικασία του έργου μας, απόρροια της δηλητηρίασης του πνεύματός μας από κάθε λανθασμένη μας απόφαση.
Ευχόμαστε Υγιή Νου, Σώμα και Πνεύμα για την Ισημερία του Φθινοπώρου
στους Οίκους των Εθνικών.
Από τον Οίκο του Θύρσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου