Την ημέρα που συμπληρώνονται 200 έτη από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης,
κάθε συναίσθημα το οποίο διεγείρει την Υπερηφάνεια του Σκοπού της Απελευθέρωσης
από κάθε ζυγό που βαραίνει το Έθνος μας, είναι αυτονόητο ότι γεμίζει την καρδιά κάθε
Ελληνίδος, κάθε Έλληνα, κάθε άλλου ανθρώπου που συνειδητοποιεί τί σημαίνει
για τον Άνθρωπο η απελευθέρωση του Ελληνικού Έθνους, και το τί αυτό απελευθερώνει
προς το δημιουργικό πολιτισμικό στοιχείο, τί μπορεί και προς τα που, να επηρεάσει.
Όσα χέρια και αν στέκουν εντέχνως με αλυσίδες από πάνω μας, όσα λόγια και αν μας ειπωθούν
ώστε να στρέψουμε αλλού το μυαλό μας, να εφησυχάσουμε, απλώς “εορτάζοντας”
μία ημερομηνία για κάτι που απέμεινε μία “έγινε επετειακή ανάμνηση με ευχές από ξένους επισήμους”,
εμείς θα παραμείνουμε προσηλωμένοι στον Σκοπό ο οποίος παρέμεινε ουσιαστικά
ανολοκλήρωτος έως και σήμερα.
Δεν θα “εορτάσουμε μία επέτειο”. Θα Εορτάσουμε το ολοζώντανο Πνεύμα.
Θα Ανανεώσουμε τους Όρκους. Θα υπακούσουμε στο μοναδικό αυτό Κέλευσμα που
κάνει τον Έλληνα Άνθρωπο ζωντανό. Το Πνεύμα του να αρνείται διαρκώς ανυπότακτα
κάθε ζυγό που του στερεί την Ελευθερία του.
Και είναι πολλοί, και είναι πολλά όσοι και όσα επιμένουν να μας στερούν τη δυνατότητα
να ζούμε όπως το Έθος μας Σημαίνει.
Οι Έλληνες που είχαν απομείνει σε υπόδουλες ακόμη περιοχές όπου ο Οθωμανός Τούρκος δεν
είχε εκδιωχθεί, σημειώνει κατά τον "19ο" αιώνα η Φάνυ Μπλαντ, περιηγήτρια και σύζυγος του Άγγλου Πρέσβη στη Θεσσαλονίκη, είχαν κατευθύνει όλες τις προσπάθειες της φυλής στην Παιδεία των νέων.
Οι φτωχοί αγρότες, πωλούσαν εν ανάγκη το όποιο βιος τους, αρκεί τα παιδιά τους να ελάμβαναν την καλύτερη δυνατή Ελληνική Παιδεία.
Το σύνθημα ανάμεσά τους, ήταν: :”Βελτιώσου, και περίμενε υπομονετικά...”
Χρόνια Πολλά, όσα και αν χρειαστούν. Έως την Στιγμή, που η Ελλάς θα είναι Γιορτινή
και όχι επετειακή.
“Ξύπνησαν οι νεκροί! Εγώ πρέπει να κοιμηθώ;”
(Lord Byron)
Οίκος Ελλήνων Εθνικών Θύρσος
