Κάθε έτος, τις ημέρες αυτές, τα Παιδιά των Παλαιών Τρόπων,
όσοι παραμένουν Όρθιοι ανάμεσα στα πνευματικά ερείπια,
στρέφουν το Νου τους προς τον Κοσμικό Ήλιο
που ετοιμάζει την Αναγέννησή του, κατανοώντας και βιώνοντας
τη σημασία αυτού.
Στη διαρκή μιζέρια που αναπαράγει η σε συνεχή πτώση-έως το τέλος
του αυτού κύκλου της- η κοινωνία των σύγχρονων ανθρώπων,
δεν θα σταθούμε ούτε κατευναστικά, ούτε συγκαταβατικά.
Δεν θα προσπαθήσουμε να την αναστρέψουμε, δεν θα προσπαθήσουμε
να την ωραιοποιήσουμε και να την εξωραΐσουμε.
Γνωρίζουμε, ο Κύκλος αυτός, οφείλει να ολοκληρωθεί, και άρα,
να κλείσει, παραδίδοντας στην έναρξη ενός νέου, ο οποίος νομοτελειακά
θα ανοίξει. Και αυτός, υπό τις προσταγές και τους νόμους του Χρόνου
και της Εντροπίας.
Όμως. Η ακινησία, σώματος και πνεύματος, δεν είναι ίδιον των ζωντανών,
των αληθώς ζωντανών ανθρώπων. Ακόμη και στην απόλυτη πτώση, η ζωή με τον τρόπο της
συνεχίζεται και οι ευθύνες των ανθρώπων παραμένουν αυτό το οποίο είναι. Ευθύνες.
Και οφείλουμε να τις διεκπεραιώνουμε με τρόπο Ορθό, σύμφωνο με τον Κόσμο των Ιδεών
από όπου σε δίαυλο επικαλούμαστε όλες τις Αρετές όπως αυτές ορίζουν τα Έθη μας.
Η εγκύκλια Σύναξη του Χειμερινού Ηλιοστασίου του Οίκου μας,
για φέτος δεν δύναται να πραγματοποιηθεί
με τον ίδιο τρόπο όπως την τελευταία δεκαετία, λόγω των ισχυόντων μέτρων.
Αυτό, δεν σημαίνει όμως ούτε ότι θα ακυρωθεί η Σύναξη, ούτε οι Ιερές Πράξεις
όπως ο Οίκος μας ορίζει να πραγματοποιούνται στον Εορτασμό της Αναγέννησης του Θεού Ηλίου.
Αντιθέτως, θα πραγματοποιηθούν από τα Μέλη της Σύναξης κατ' οίκον ενώνοντας ότι πιο Ιερό
φέρουμε εντός μας με Τρόπους που εμείς ξέρουμε και αναγνωρίζουμε, ως Οικογένεια.
Και αυτό ακριβώς καλούμε κάθε Τέκνο, άνδρα γυναίκα και παιδί των Παλιών Τρόπων των
Εθνών να πράξει κατά το βράδυ προς το ξημέρωμα της 21ης του Δεκεμβρίου καθώς
ο Κοσμικός Ήλιος θα βυθίζει το Φως του ώστε να ανανεωθεί και να ανανεώσει τον Ιερό Κύκλο της Ζωής.
Για τις πάντοτε αναμενόμενες διάφορες "φωνές" μιζέριας που κρώζουν επειδή εμείς Εορτάζουμε ως Ιερή τη στιγμή του Ενιαυτού, εμπεριέχουν όση κακοήθεια μπορούν να χωρέσουν στην έρπουσα ύπαρξή τους, και οι οποίες ζουν το δικό τους δράμα απώλειας και μισερότητας, η τελευταία τους Ελπίδα είναι, ότι ο Πατέρας Ήλιος θα Υψωθεί σε όλη του τη Δόξα, προσφέροντας και σε αυτούς άλλη μία ευκαιρία να επιλέξουν αλλιώς κατά νου και τρόπους.
Τα Έθνη είναι και θα παραμείνουν Ζωντανά!
Χρόνια Πολλά στα Παιδιά των Παλαιών Τρόπων, σε κάθε Εθνικό όπου επί γης.
